Belimde ki bir elini sırtıma çıkarıp, boğuk çıkan sesiyle yalvarır gibi "Yapma Efsun..." dedi. Mavi gözleri yapmamam için bir girgaba girmiş oraya hapsolmuştu. "Pişman olacağın şeyler yapma." diye tekrar etti.
Pişman olacak bir şey değildi. Ben onu yıllarca istemiş ve sevmiştim. Sevdiğim adamın kollarında olmak istiyordum.
Yaptığım şeyden de sabah uyansam da pişman olmayacaktım.
Az önce ki sarhoş halim üzerimden kalkmıştı. Herşeyi kendi isteğimle yapıyordum.
"İstiyorum." dedim, sesim tok çıkmıştı. Oldukça emindim. İlk defa kararımda emindim ve dönmeyecektim.
Alparslan hızla başını iki yana salladı.
"Pişman olacaksın, kafan güzel. Sabah uyandığında ağlayacaksın ve niye yaptık diye sorgulayacaksın?"
Söyledikleri kendi açısından mantıklı olsa da, benim açımdan hiçbir sözü geçerli
