“ผมไม่รู้”
เป็นอีกครั้งที่สิรกรตอบปฏิเสธออกมาหน้าตาเฉย ก็มันใช่นี่ ถ้าจะถามความจริงกับเขา เขาไม่รู้ แต่ถ้าถามว่าเขาคิดอย่างนั้นหรือเปล่า ค่อยมาว่ากันอีกที
แต่คำตอบของเขาคงจะไม่เป็นที่พอใจของคนฟังนัก เพราะอโณทัยหันศีรษะปรายตาขุ่นคลั่กมามองคนที่ยืนทำหน้าเฉยก่อนจะสะบัดกลับไป
“อย่ามาทำเป็นไม่รู้น่ะกร...” เขาพูดเสียงขุ่นก่อนจะพูดต่อ “นายรู้ไหมว่าไอ้ผู้ชายคนที่...เรคบอยู่ ก่อนจะมาคบกับฉัน...ชื่ออะไร?”
อโณทัยถามด้วยน้ำเสียงไม่เต็มใจจะเอ่ยถึงไอ้หมอนั่นนัก ทั้งๆที่เขาไม่เคยรู้เลยว่าอีกฝ่ายเป็นใคร แต่แค่นี้มันก็มากพอที่จะทำให้เขารู้สึกไม่ชอบขี้หน้าของคนๆนั้นได้แล้ว เพราะผู้ชายคนนั้น...คือคนที่ได้ครอบครองความรักของเธออย่างแท้จริง...ความรักที่เขาอยากได้...อยากครองครอง
“ผมไม่ทราบครับ”
แม้ปากจะตอบปฏิเสธอีกครั้ง แต่ในสมองกลับมีภาพของหญิงสาวในชุดเจ้าสาวกำลังกอดซบอกของผู้ชายคนหนึ่ง แม้จะเห็นเพียงแผ่
