เรณุกาเหยียดขาออกเพื่อระบายความเมื่อยขบ ในตอนนี้เธอกำลังนั่งอยู่ในรถตู้คันใหญ่เคียงข้างกับผู้ชายที่ได้ชื่อว่าเป็นสามี เกือบสิบชั่วโมงแล้วที่เธอได้แต่นั่งอยู่บนรถคันนี้ หลังจากที่โดนอโณทัยประกาศิตบอกให้เธอเก็บข้าวของแล้วเดินทางมาฮันนีมูนกับเขา ฮันนีมูนอย่างนั้นเหรอ? หญิงสาวได้แต่แอบเยอะหยันชายหนุ่มในใจ เธอนึกว่าเขาจะยกเลิกมันไปแล้วเสียอีก รู้ทั้งรู้ว่าต่อให้เขาทำดีกว่านี้ เธอก็ไม่มีวันเห็นใจเขา สิ่งที่เขาทำให้ไม่ว่าอะไรเธอก็ไม่ต้องการ ทุกวันนี้ที่อยู่ด้วยกันก็เพราะเขาข่มขู่เธอ หากวันใดที่เธอหลุดจากพันธะเหล่านี้ได้ เขาคือคนแรกที่เธออยากจะให้เจ็บปวดมากที่สุด
“เมื่อยเหรอ ทนอีกนิดนะ อีกสักพักคงถึง”
อโณทัยหันมาพูดกับหญิงสาว หลังจากที่เห็นเธอนั่งยุกยิกๆขยับตัวไปมาหลายนาทีแล้ว ชายหนุ่มถอนหายใจยาวเมื่อเห็นว่าเรณุกาไม่ได้ตอบอะไรเขากลับมา แต่นั่นเขาก็ไม่ได้หวังอยู่แล้ว อโณทัยเลยปล่อยให้มันผ่านเลยไป
