“ใช่! คุณนั่นแหละคุณไทม์ ตอนแรกฉันก็ไม่เชื่อหรอกนะว่าคุณจะเกลียดพี่วินจริง แต่ตอนนี้ฉันเชื่อเต็มร้อย เพราะทั้งที่คุณรู้อยู่แก่ใจว่าฉันและพี่วินรักกัน เรารักกัน! แต่คุณ คุณก็ทำทุกอย่างเพื่อให้เราเลิกกัน คุณบังคับให้ฉันเลิกกับพี่วิน อย่า..อย่าปฏิเสธ แม้ปากของคุณจะไม่พูดแต่สิ่งที่คุณแสดงออกมันคือการบังคับ คุณทำให้พี่วินเจ็บ คุณทำให้ฉันเจ็บ...สะใจมากไหมคะ”
หญิงสาวถาม ในขณะที่ดวงตาคู่สวยที่เริ่มมีน้ำตาเอ่อคลอในขณะที่พูดก็หยดลงมาบนแก้มใสนั้น ทำเอาคนมองอย่างอโณทัยได้แต่รู้สึกว่าน้ำตาของหญิงสาวมันราวกับน้ำกรดที่ราดรดลงในใจเขา แต่สิ่งที่ทำให้เขาร้อนรนมากกว่าคือสิ่งที่เธอพูด...และสิ่งที่เธอเชื่อ เขารับรู้ได้ว่า ณ เวลานี้ต่อให้เขาพูดความจริงว่าเขาไม่เคยรู้มาก่อนว่าเธอและน้องชายของเขาเป็นคนรักกันเธอก็ไม่เชื่อเขา การที่ทำผิดพลาดมาตลอดในเรื่องของเธอ พอเขาจะกลับมาแก้ไขนั้นมันก็สายไปแล้วหรือ?
อโณทัยได้
