ท่ามกลางสายฝนที่โปรยปรายลงมาของกรุงลอนดอน ชายหนุ่มร่างสูงรีบเดินจ้ำเร็วๆเมื่อเห็นว่าอีกไม่ไกลเขาก็จะถึงที่พักแล้ว มือหนากระชับร่มสีทึมในมือของตนเองแน่น
ใบหน้าที่มีเค้าของคนเอเชียนั้นไม่ใช่สิ่งที่ทำให้บรรดาผู้หญิงหลายต่อหลายคนที่เดินผ่านทั้งชนชาติเดียวกันและต่างเชื้อชาติได้แต่หันมามองกันเป็นทิวแถว แต่...ใบหน้าที่ออกเค้าสวยเกินชายของเจ้าตัวจะติดบึ้งตึง และเริ่มรกครึ้มไปด้วยหนวดเคราที่เริ่มขึ้นมาเพราะเจ้าตัวไม่คิดจะใส่ใจนั่นต่างหากที่ทำให้ใครๆต่างก็หันมามอง
“เฮ้อ...”
อนาวินได้แต่ถอนหายใจเฮือกใหญ่ เขาย้ายร่มที่หุบลงเรียบร้อยนับตั้งแต่เจ้าตัวก้าวเท้ามาถึงที่พักไปไว้ที่มือข้างซ้าย ก่อนจะควานหากุญแจห้องด้วยมืออีกข้าง ไม่นานเกินรอ...ชายหนุ่มก็เหยียบย่างเข้าสู่ห้องพักของตนเอง
เขาวางร่มในมือลงไม่ไกลจากตู้รองเท้านัก ก่อนจะก้าวเข้ามานั่งทรุดตัวลงบนโซฟากว้างที่หลายคืนมานี่เขาได้อาศัยมันเป็นที่ซุกห
