Meeting Supladong Heartthrob

Supladong Heartthrob 4 :

Alliyah's POV 

Maliban sa yaman ng pamilya ko, hindi lang naman ganda ang mayroon ako, I can proudly say na nag aaral naman ako at may utak naman. And being the smart person that I am, I made may research on that Kyler.

No, I didn’t hire any private investigator. May tiwala ako sa skills ko, feeling ko nga papasa agad akong investigator eh.

And I found out that Kyler Ice Gaspar, yes that is his full name at Oo Ice ang second name nya, how Ironic na naging attitude nya ang pangalan nya. Anyway, that is not the point.

Kyler Ice Gaspar is actually fucking rich. I mean nasa prestigious school kami pero I was not aware na ganoon sya kayaman, I thought he’s normal rich, not like “rich” rich. I found out that his parents actually own one of the 2 most well-known TV station.

Hindi agency or management ang pag aari nila but the whole fucking T.V station at lahat ng shows nito at kataka-takang hindi nya kayang kumuha ng manager nila pero mayaman naman pala sya?

Aside from that ay may iba’t ibang investment din sila sa ibang company like my family.

Pero wala akong pake sa yaman nya! Wala man akong magagawa sa family business nila pero may magagawa ako sa Yelo na yon!

 "Alliyah ano ba, anong gagawin mo dun? Nung mangiyak ngiyak mo pang sinabing tapos na ang maliligayang araw mo dahil manager ka nila, tapos biglang ayaw mo na at galit na galit ka tapos ngayon mag hihiganti ka bigla?” sabi ni nana habang pinipigilan nya ako sa pag punta sa band room para tuluyang kitilin ang buhay ng kyler na yan.

Kung hindi sya papatayin ng sapatos ko at stress, ako ang papatay sa kanya.

"Alliyah!akala ko ba wala nalang sayo yung sinabi ni kyler na ikaw ang manager nila?akala ko ba hindi ka mag papadala dun?"it's been 3 days mula ng sinabi nya iyon. Pumayag ako syempre, lalo kung mukhang kasalanan ko pa at malala ang lagay nya, kahit labag sa loob ko.

Pero noong bigla syang nag text 2 days ago ay nawalan na ako ng amor sa kung anong sitwasyon nya

From: Yelo

May practice ng sa susunod na araw, pumunta ka. Aside from that, we have gig one of these days, coordinate with the event organizer, and don’t forget the promotional materials for our page. Be at the band room 30 minutes earlier with our coffee choices.

Coffee Choices? OUR COFFEE CHOICES? Ano ako PA? I don’t even tell someone to get my coffee and they want me to get their coffee? EXCUSE ME?

Gustong gusto kong mag back-out pero alam kong may kasalanan ako pero hindi ako bibili ng kape nila!

From Me:

Pupunta ako sa oras na gusto ko!

Whatever he texted me wasn’t enough to take back what I promised pero ang malaman kong niloko lang nila ako? Lee, the smiley face guy, was actually in one of my classes and the moment na sinabi nya sakin ang totoo nag dilim talaga ang paningin ko, ngayon lang ako makakaganti dahil ngayon lang ang vacant ko.

“Ah joke lang yun! Sumakit ulo nya kasi puyat sya nitong mga naka raang araw. Maliban sa bukol at ilang oras na sakit okay na naman sya nung binato mo.”

Kyler isn’t dying! Pagkatapos wala silang sinabi at pinag promise pa talaga nila akong hindi mag baback out? AS IF!

"Alliyah!!!"hindi ko na pinakinggan yung sasabihin ni nana, nasa harap na kasi ako ng pinto ng band room,nag stretch ako ng kamay, tutunawin kita yelo!!

binuksan ko yung pinto yung tipong pang damulag, I dont care kung hindi na kilos yun ng fine lady basta gaganti ako!

nabuksan na yung pinto."alliyah!kumatok ka man lang sana!!"sabi ulit ni nana,ano ba naman nana!!utak naman dyan,mayroon bang mag hihiganti na nakatok?!

"Oh!si bagong manager nandyan na pala!!"sabi nung lee guy na ang sarap tapalan ng kahoy sa mukha. Hinatak nya ako papasok.

"Nana, go ahead. Sabihin mo sa driver hindi ako sasabay."sabi ko sa kanya,saglit syang nag isip at pagkatapos umalis na rin. Muli kong binalik ang tingin ko sa Lee na itong naka akbay sa akin at Malaki ang ngiti.

"I’m not your manager mister." Tinanggal ko ang braso nya sa balikat ko at lumayo ng kaunti sa kanya.

"Pero yun ang sabi ni kyler boss eh"

"And why would you believe him? you're all grown up mister, dapat hindi ka na naniniwala sa IBANG TAO "sabay tingin ko kay kyler na nag aayos ng gitara,aba't!eh kung batuhin kaya ulit kita ng sapatos ko?

"Leader namin si kyler bagong manager,kaya we believe in him. Tsaka diba pumayag ka na?"sabi ulit ni lee.

“Oo! Pumayag ako yun ay bago ko malaman na niloloko nyo lang akong lahat! I thought he’s dying?”

“Ha? Manager, wala namang namamatay sa pagbabato lang ng sapatos?” nag kamot pa ng batok si Lee. He’s right though, paano akong umabot sa konklusyon na malapit na syang mamatay?

“ But you told me his dying?”

“Wala ata kaming nabanggit manager? Maliban sa bawal syang ma stress before result ng scan?” singit ng walang karapatang si Bricks. Marahas kong binaling ang titig ko sa kanya at tinitigan sya ng masama.

Agad naman syang nag peace sign at lumayo.

"Basta ayaw kong maging manager  nyo, and could you stop calling me "manager”? My name is Alliyah and you-- i mean kyler,kung kaya mo ako gustong maging manager nyo dahil lang dun sa nangyari sa sapatos,fine,come with me,dadalhin kita sa pinaka prestigious na hospital at ipapagamot kita or mag babayad ako “ sabi ko habang nakatingin kay kyler at nag hihintay ng sagot.

“Either you help us or you give a public apology. That’s all I will need” walang emosyon nyang sinabi. His cold eyes got colder, possible pa pala iyon.

"Dahil nandito na si Alliyah, mag simula na tayo,position na guys"yan lang ang sinabi nya at nag strum na sya ng guitar.

Hindi man lang ako naka pengol sa sinabi nya. Public Apology? Me? Parang hihimatayin ako iniisip ko palang.

"Kyleeeer” I whined like how I would pag hindi ko nakukuha ang gusto ko. Gulat syang napalingon sa akin, tinagilid ang ulo at muling kinalikot ang gitara “ I cant be your freakin manager!"sabi ko in a pleading yet a bit angry tone

"mana—Aaliyah pala, bakit ba ayaw mong maging manager namin?swerte mo nga kasi gwapo kami eh."sabi ulit ni Lee. Swerte ako kasi gwapo kayo? As if!

“I’ve seen better Lee, and hindi ako fan ng mga banda banda na iyan. At masyadong madami ginagawa ang manager nyo! Have you read what kyler texted me? Too much work, what about shopping?” I whined again sabay upo ko sa bean bag nilang Malaki at sobrang lambot pala kaya medyo nabigla ako.

Tumawa si Lee sa harapan ko “Ang cute mo naman manager para kang batang pinagbawalang mag laro sa play ground"sabi ulit ni Lee

"Ang pinagkaiba lang sa mamahaling mall pa ang playground nya “ sabi nung isa na hindi ko kilala bago sila nag appear ata, ngayon ko lang sya napansin.

“Umalis ka nga sa harap ko at mag practice nalang kayo!” Wala naman silang maitutulong sa reklamo ko.

Pumuwesto na sila at ako wala naman akong magagawa kaya umupo nalang, annoying! Pero i think may advantage naman ako dito eh, I can do Kyler’s whim as a manager pero hindi ibig sabihin yun nay un, I can still carry out my revenge and mas better pa dahil makakasama ko sila lagi.

Keep your friends close and your enemies closer. I will deal with you Bricks at susunod ka Kyler.

I can’t believe I’m this pretty and smart, tahimik akong tumawa mag isa para sa bagong inspiration ko ng feeling ko parang may nakatingin sa akin, agad akong bumaling kay Kyler at nahuli ko na naman ang malalamig nyang mata.

Kikiligin na sana ako kung hindi lang ako badtrip. Umakto ako na parang susuntukin ko sya at tinaasan ko sya ng kilay pero napatigil ako ng bigla nya akong nginitian at iniling ang ulo nya bago bumalik ulit sa gitara.

Damn, he looked so hot right there. I think I just heard my heart throb. Eww. I cleared my throat at kinuha ang cellphone ko para mag online shopping.

They practiced for 3 hours at 3 hours’ din ang nasayang sa akin, I could’ve gone home. Isa pa naman ito sa mga araw na umaga lang ang classes ko until early afternoon.

"Galing natin guys!"sabi ni lee kasabay ng pakikipag high five nya kay kyler habang ag aayos sya ng amplifier.

"Nauuhaw na ako!wala bang inumin dyan?"sabi ni bricks sabay tingin sakin at bakit sakin sya nakatingin?!muka ba akong ref sa kanya?

"Bakit ka nakatingin sakin? Edi bumili ka” sabi ko sabay taas ko ng kilay ko

"Bili ka naman manager! please"sabi ni lee sabay pa cute nya, sorry ka pero hindi ako yung type na nadadaan sa pag papacute,kaya ang ginawa ko kinuha ko yung cellphone ko at nag pa tuloy sa pag oonline shopping.

“Boss,ayaw sumunod ni manager!” Kahit mag sumbong ka pa sa diyos Lee.

maya-maya may perang tumakip sa phone ko at ang may hawak ay si kyler

"Ano ba?”

"water lang sakin..."sabi ni Kyler, ang kapal naman nito. Ako pa uutusan mo.

"sakin getorade" sabi naman ni bricks

"C2..."sabi naman ni Kevin

"akin----"may sasabihin sana si Lee pero hindi ko na sya pinatapos

"shut up!ako ang manager dito!IInumin nyo kung anung gusto kong ipainom ko sa inyo! kahit lason pa yun!!"sabi sabay lakad papuntang door, sila na nga lang mang uutos sila pa mamimili

Nag lakad na ako palabas ng band room at dumirecho dun sa may convenience store na 20 mins. away dito, ang layo pala kapag galing ka sa band room. I could’ve went to the café pero malapit sa back exit ng practice room nila kung saan may mga kabahayan na.

Pumara ako ng taxi then sumakay sinabi ko yung pupuntahan ko, noong makarating na ako ofcourse nag bayad ako at ngayon ko lang napansin na wala akong dalang wallet. Pero Malaki naman ang pinadala nilang pera sa akin, this will do I think.

Damn , I’ve never felt this conscious on money my entire life.

Oh well, whatever. I went inside the Korean convenience store, I have heard of this place pero ngayon lang ako naka punta. Binili ko ang lahat ng nakita kong maganda sa paningin ko at muntik ko pang malimutan ang tubig.

I paid for everything ng wala ng matira na pera sa akin. Napatigil ako ng inabot sa akin ng koreanong cashier ang 2 pesos at 50 cents. I forgot na hindi ko pala dala ang wallet ko and just bought whatever is pretty and looks appetizing.

Naka tingin ako sa sukli sa kamay ko habang wala sa sariling lumabas ng store. How will I go back. It’s a 20 minute walk. Ganito ba ang feeling ng walang pera? Nakakaiyak?

Bumuntong hininga ako at handa ng mag alay lakad ng biglang may tumamang itim na helmet sa tyan ko.

“Bakit ang dami mong binili?” his cold eyes bore into me as he asked my question.

Napatulala ako sa kanya, not believing my eyes that he’s actually here. I hate this guy so much pero parang gusto kong mag pakawala ng malalim na hininga at yakapin sya dahil hindi ako mag lalakad.

"What are you doing here?” sabi ko sa kanya.

“I said bakit ang dami mong binili?” ulit nya, sa buong buhay ko, ngayon lang ako nakaramdam ng kaba na papagalitan ako.

Ano bang meron sa araw na ito, bakit ang dami kong emosyong naranasan sa loob lang ng ilang oras.

“They all look tasty and pretty minsan lang ako maka punta dito bakit ba?” pag tataray ko. My last attempt to control my emotions.

"so wala kang tinira para sa pamasahe mo?" nawala ang simangot ko sa sinabi nya at bumalik pakiramdam na wala akong pera.

I pouted and looked at him. Umiling sya at lumapit sa akin. Kinuha nya ang bitbit ko.  Mula nyang inabot ang helmet sa akin. Sinoot nya ang kanya at sumakay sa motor bago bumaling sa akin.

Hindi pa ako kailan man nakakasakay ng motor, his bike his a huge one.

“Are you coming or you wanna walk for 20 mins?” suplado nyang tanong sa akin.

“I’m just thinking na sana rose gold itong helmet ko” pilit akong tumawa. Muli syang bumaba sa Motor nya at tinulungan akong mag soot ng helmet na itim.