บทที่ 11
อีแรด
เช้าวันต่อมา
แกร็ก..
แอด..
“นี่มันอะไรกันคะ..กวิน !!”
เสียงโวยวายของบุคคลที่เข้ามาใหม่ ปลุกให้สองร่างที่นอนกอดเกยกันอย่างแนบสนิทค่อย ๆ ขยับตัว มะลิพลิกตัวไปอีกด้านแล้วดึงผ้าห่มคลุมศีรษะเพราะรำคาญเสียงรบกวน ส่วนกวินก็ลืมตาอย่างงัวเงีย เสยผมที่ตกลงมาละหน้าก่อนสะบัดศีรษะไล่อาการสะลึมสะลือ
“หมายความว่าไงคะ”
"ลดา!!"
เสียงที่คุ้นเคยทำให้ร่างสูงเด้งตัวลุกนั่ง เขามองไปยังแฟนสาวที่ยืนทำหน้าเกรี้ยวกราดอยู่ไม่ไกล กวินได้แต่นั่งนิ่งปลงกับความวุ่นวายที่กำลังจะเกิดขึ้นในไม่ช้า เขาลืมเสียสนิทที่ลดาบอกไว้ว่าวันเสาร์จะมาเก็บของ
“นังนี่มันเป็นใครคะ!”
ลดาชี้มือไปยังร่างที่นอนคลุมโปงไม่รู้เรื่องรู้ราวด้วยมือสั่นเทา บอกไม่ถูกว่าทำไมถึงโกรธกวินมากมายเช่นนี้ ทั้งที่เป็นคนอยากเลิก แต่พอเห็นเขานอนกกกอดกับคนอื่นบนเตียงที่เธอเคยนอนในสภาพเกือบเปลือยเปล่า ก็รู้สึกหึงหวงไม่พอใจ
“พูดไม่เพราะเ
