บทที่ 8
เอาไว้ก่อน
“กวินทางนี้ ๆ ”
เจคอปยกมือเรียกร่างสูงที่ดูโดดเด่น เป็นเป้าสายตาของสาว ๆ ตั้งแต่ย่างกรายเข้ามาในคลับหรูใจกลางเมือง กวินเดินด้วยความเร็วตรงไปยังโต๊ะที่เพื่อนนั่งอยู่ เสื้อยืดสีขาวพอดีตัวกับกางเกงยีนสีเข้ม ผมที่ไม่ได้เซตเป็นทรงทำให้เขาดูแปลกตาไป แต่กระนั้นก็ยังหล่อเหลาจนสาว ๆ แอบส่งสายตาให้
“หล่อลากไส้มาก..เดินมายังกะนายแบบ..กูยอมมึงจริง ๆ ไอ้ห่า” ไทป์กระดกเหล้าเข้าปาก ก่อนขยับตัวให้กวินหย่อนสะโพกลงนั่ง
“........” กวินไม่พูดอะไร เขายิ้มน้อย ๆ จากนั้นก็คว้าขวดสีสวยมาเทเหล้าลงครึ่งแก้ว ก่อนกระดกลงคอรวดเดียวหมด
“เฮ้ย..เดี๋ยวได้ตายกันพอดี เบา ๆ ” เจคอปร้องบอกอย่างตกใจ
“วันนี้กูขอ..อยากเมา แม่ง ปวดใจชิบหาย”
กวินสบถ น้อยครั้งที่เขาจะพูดคำหยาบ ตาเหม่อมองแสงวิบวับในคลับอย่างเลื่อนลอย มือก็ยกเหล้ากระดกเข้าปากติด ๆ กันสามแก้ว หวังเพียงว่าความเมาจะช่วยบรรเทาความเจ็บปวดลงได้บ้
