บทที่ 7 ดุจดาว+กิต

1285 Words

ช่วงค่ำ_ บรรยากาศยามค่ำคืนภายในห้องของคนรัก ร่างอรชรที่สวมเสื้อตัวใหญ่แทนความอบอุ่นของคนซื้อให้ นั่งเหม่อท้องฟ้าสลับกับรูปภาพที่วางอยู่ข้างเตียง เป็นภาพของกิตในวัยเด็กจนกระทั่งจบมหาวิทยาลัย ใบหน้าเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้มอบอุ่นแบบเดียวกันมาตลอด ทำคนมองรู้สึกคิดถึงอยากให้เขาอยู่กับเธอเหมือนตลอดหลายวันที่ผ่าน มือเล็กคว้าหยิบโทรศัพท์แบบลังเล เพราะไม่รู้ว่าเจ้าเบอร์ที่คิดถึงป่านนี้จะทำอะไรอยู่ เธอรู้แค่เพียงว่าก่อนจะกลับมาบ้านเมื่อเย็นนี้ อีกฝ่ายได้เข้านอนตามเวลาของประเทศนั้นแล้ว ครืน~ ครืน~ แต่ความคิดถึงของปลายสายนั้นไวกว่า ดุจดาวรีบกดรับในทันที แล้วทิ้งกายนอนบนเตียงกว้าง สุดโหยหากลิ่นหอมบนกายชาย "ทำอะไรอยู่ครับเด็กน้อย" "คิดถึงคนบางคนอยู่ค่ะ นี่แค่วันแรกนะเนี้ยยังจะทนไม่ไหวเลย" น้ำเสียงสดใสบอกตามความจริง ถึงจะคว้าเอาตุ๊กตาตัวนึงมากอด ดันมีแต่กลิ่นกายชายอย่างกับว่าเขานอนกอดมันอยู่ตลอด

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD