หลายวันต่อมา_
ร่างอรชรในชุดกระโปรงสีชมพูอ่อนกับเสื้อคลุมโทนเดียวกัน นำดอกกุหลาบขาวมาใส่แจกันข้างหัวเตียง ของคนบาดเจ็บที่ยังนอนหลับตลอดหลายวันมานี้
"พี่คาอิลคะ..ขวัญมาเฝ้าแล้วนะ" น้ำเสียงหวานเอ่ยบอกคนรัก เธอกุมมือหนาขึ้นมาคลอเคลียกรอบหน้าตัวเอง มันทั้งคิดถึงและอยากได้ยินเสียงเขา เหมือนวันวานที่ทั้งคู่มีเวลาอยู่ด้วยกัน
เธอย่อตัวนั่งลงบนเก้าอี้ข้างเตียงคนเจ็บ แม้จะมีความหวังอย่างมากว่าคาอิลจะฟื้นตื่นขึ้นมา แต่หมอก็แจ้งว่าอาจจะมีผลกระทบที่มาพร้อมกัน ให้คนเฝ้าเผื่อใจไว้บ้าง
"หนูขวัญทานข้าวมาหรือยัง?" เจ้าสัวธีรศักดิ์เอ่ยถาม ท่านเห็นเธอมานั่งเฝ้าแทนท่านอย่างนี้ทุกวัน คงจะรู้สึกผิดและเป็นห่วงลูกชายไม่น้อย ซึ่งท่านเคยบอกเธอไปหลายหนแล้วว่า เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นมันไม่ใช่ความผิดของเธอเลย
"ขวัญยังไม่หิวเลยค่ะ คุณลุงไปทานข้าวก่อนดีไหมคะ?"
"ลุงทานมาเรียบร้อยแล้วล่ะ แต่วันนี้ต้องฝากหนูขวัญ
