ยามบ่าย_
"หนังสือเล่มนั้นที่คุณชอบอ่านมีความหมายยังไงครับ ผมเห็นคุณชอบอ่านได้ทีนานๆ " ร่างสูงตะแคงตัวนอนในเปลใต้ถุนบ้านไม้ รับลมอากาศเย็นสดชื่นจากธรรมชาติ และมีร่างบางนอนอยู่ในอกอุ่นตลอดเวลา
"เล่มนั้นเหรอ...มันก็นิยายทั่วไปนะ"
"เกี่ยวกับอะไรครับ รักโรแมนติกอย่างนี้หรือเปล่า?"
"ประมาณนั้น ผู้หญิงคนไหนก็ต้องอ่านแบบนี้ทั้งนั้น" เสียงหวานเอ่ย ขยับตัวมาเงยหน้ามองคนตัวสูง ที่ตอนนี้ไม่ยอมจะใส่เสื้อโชว์กล้ามเนื้อมัดๆ กับท่อนแขนแข็งแรง
ปลายนิ้วเรียวสวยเลื่อนเกลี่ยกรอบหน้าหล่อเหลา คิ้วดกดำรับรูปกับจมูกโด่ง จนแทบจะทำเธอตกอยู่ในห้วงภวังค์
"แต่ผมว่าคุณต้องมีความสุขกว่าตัวละครในนิยายนะ ดูอย่างตอนนี้สิคุณยังไม่หยุดยิ้มเลย" เขาเองก็เช่นกันช่างเป็นช่วงนาทีแสนสุขล้น ไม่ต้องยุ่งวุ่นวายกับใครและสนใจอะไรอย่างอื่น
เขาโอบให้ร่างบางขึ้นนอนคล่อมกายแกร่ง รับกลิ่นลมหายใจหอมๆ เกยใบหน้า เกือบกล่อมให้เขานอ
