เช้าวันต่อมา_
แสงแรกของเช้าวันใหม่เริ่มขึ้นสู่ท้องฟ้า ส่องกระทบใส่ร่างอรชรที่ยืนเฝ้ามองพระอาทิตย์ อยู่ในผ้านวมผืนใหญ่คลุมร่างเปลือยเปล่า สลับกับคนตัวสูงไร้อาภรณ์นอนบนเตียงกว้าง กว่าเธอและเขาจะจบบทรักก็ปาไปกลางดึก จนเผลอลืมเรื่องต่างๆ นาๆ ไป
~ถ้าลูกยังไม่เลิกยุ่งกับนายคาอิลล่ะก็ สักวันพ่อต้องทำขั้นเด็ดขาด อย่าให้เขามามีความสำคัญอะไรกับลูกได้อีก!~
ถ้อยคำของผู้เป็นพ่อแล่นเข้าในหัวสมองเล็ก มันพาลสองมือบางประสานกันแน่น ข่มความกลัวในใจดวงน้อย เพราะเธอกับอดิศรไม่เคยคุยกันจริงจังเรื่องไหน ได้เท่ากับเรื่องของคนรักบนเตียงอีกแล้ว
"ขวัญ..." เสียงเข้มเอ่ยเรียกทันทีที่สัญชาตญาณโหยหายามลืมตาขึ้น แต่ไม่พบร่างอรชรที่นอนกอดกันอยู่ทั้งคืน เขารีบควานหาผ้าขนหนูมานุ่งพันรอบเอว แล้วเบี่ยงปลายขายาวลงเหยียบพื้นกระเบื้องตรงมาสวมกอดเพียงขวัญจากด้านหลัง รับความสดชื่นสู่ข้างในหัวใจแกร่ง
"......" เธอกลั้นน้ำใสใส
