เคล้ง~
ร่างอรชรสะดุ้งตื่นกระทันหัน ยามสิ่งของข้างเตียงมันหล่นลงกระแทกพื้นเสียงดัง แต่ทว่าเธอไม่ใช่คนนอนดิ้น ยังอยู่ตำแหน่งเดิมทั้งก่อนหลับตาและตื่นมา
"วางไม่ดีหรอกเหรอ..." น้ำเสียงหวานเอ่ยขึ้น มือบางรีบยกขึ้นกุมขมับเล็ก ขนาดเธอนอนไปตั้งนานจนเข้าเช้าวันใหม่ มันก็ยังมีอาการเวียนหัวไม่หาย หนักอึ้งในศรีษะอยู่ตลอดเวลา
ร่างอรชรประคองตัวเองลุกมา ก่อนจะก้มลงเก็บอุปกรณ์ของแพทย์บนพื้น แล้วนำมันขึ้นวางข้างเตียงให้คนเจ็บใหม่
"พี่อิล!!! พี่คาอิลได้ยินขวัญไหมคะ!" เพียงขวัญรีบเอ่ยเรียกชื่อคนรักทันที เธอเห็นใบหน้าหล่อเหลาปริยิ้มกว้างขณะนอนหลับ ราวกับว่าเขานอนฝันดีถึงบางเรื่อง
มือบางรีบกุมมือหนามาทาบแก้มเนียน แล้วเธอก็ยังเรียกชื่อเขาแบบนั้นซ้ำๆ ไม่หยุด
"คาอิลเป็นอะไรหนูขวัญ..." เจ้าสัวธีรศักดิ์ที่เพิ่งมาถึงรีบเดินมาข้างเตียง พบลูกชายนอนยิ้มกว้างขณะที่หลับตาสนิท
"ขวัญตื่นมาก็เจอพี่คาอิลเป็นแบบน
