เจ้าสาวไม่สมยอม

ตอนที่ 6

เมื่อเข้ามาถึงภายในบ้าน เธอจึงรู้ว่าประตูและหน้าต่างบานใหญ่แต่ละบานเป็นกระจกบานเลื่อน ผ้าม่านสีขาวนวลส่งผลให้ภายในบ้านแลดูสว่าง มีประตูด้านหนึ่งของบ้านเชื่อมต่อกับระเบียงกว้างๆที่มีโต๊ะกลมสีขาว พร้อมกับเก้าอี้อีกสองตัว มองเลยผ่านไปเห็นทิวเขาเป็นแนวอยู่ไกลๆ ไอรักเดินไปที่ระเบียงสูดลมหายใจเข้าปอดแรงๆแล้วผ่อนออกช้าๆ หญิงสาวคิดทบทวนเหตุการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้นกับชีวิตตัวเองในวันนี้ นี่เธอกำลังฝันอยู่หรือเปล่า เมื่อเช้าเธออยู่ที่บ้านของตนเอง แต่ตอนนี้เธอมาอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้ แล้วทำไมเธอต้องมาที่นี่ด้วย เพราะอีตาธีร์ภาณุนั่นคนเดียว อยากจะร้องไห้เสียจริงๆ อยากจะบอกป๊าให้ได้รู้ว่า เจ้าบ่าวที่ป๊าเลือกให้ไม่ได้ถูกใจลูกสาวคนนี้เลยสักนิด

“นายหญิงคะ เชิญข้างในเถอะค่ะ ย่างเข้าหน้าหนาวอย่างนี้พอแดดร่มลมตกอากาศจะเย็นมาก วันนี้ลมหนาวพัดแรง เดี๋ยวจะไม่สบายได้นะคะ” ป้าบัวพูดด้วยน้ำเสียงที่เป็นห่วง

“ค่ะป้าบัว” ไอรักเหนื่อยมาทั้งวันแล้วเธอไม่อยากจะพูดอะไร ตอนนี้เธออยากพักผ่อน

“ป้าเตรียมน้ำอุ่นให้แล้ว นายหญิงอาบน้ำก่อน แล้วค่อยมาทานข้าวนะคะ ป้าจะทำกับข้าวให้สุดฝีมือเลยค่ะ ห้องน้ำอยู่ทางด้านนี้นะคะ อยู่ในห้องนอนค่ะ”

ไอรักถอนหายใจแล้วเดินตามป้าบัวเข้าไปภายในตัวบ้าน ภายในบ้านมีชุดเก้าอี้ไม้โต๊ะกลมอีกชุดอยู่มุมห้อง ตั้งไว้ติดริมหน้าต่างกระจก และมีโซฟายาวสีน้ำตาลเข้มวางอยู่อีกมุมด้านหนึ่ง เมื่อเปิดประตูห้องนอนเข้าไป ที่ประตูด้านข้างเตียงนอนกว้าง มีระเบียงเชื่อมต่อออกไป มองเห็นทิวทัศน์ของทิวเขาที่สวยงามอีกมุมหนึ่ง แล้วเธอก็คิดอะไรบางอย่างได้

“ป้าบัวคะ บ้านหลังเล็กนี้มีกี่ห้องนอนคะ”

“มีห้องของนายเล็กห้องเดียวนี่แหละค่ะ” ไอรักชักสีหน้าไม่พอใจ แต่ป้าบัวก็พูดตัดบทก่อน

“นายหญิงอาบน้ำให้สดชื่นก่อนนะคะ ป้าขอตัวไปเตรียมอาหารเย็นให้” ป้าบัวพูดจบก็เดินเลี่ยงไป ปล่อยให้ไอรักถอนหายใจเป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ในวันนี้ อย่างที่ป้าบัวบอกนั่นแหละ เธอขออาบน้ำให้สดชื่นก่อนแล้วค่อยว่ากันอีกที วันนี้นั่งรถมาทั้งวันเหนื่อยเหลือเกิน

หญิงชราเดินลงจากบ้านหลังเล็ก เธอไม่สนใจหรอกว่าผู้หญิงคนนี้คือใคร แต่รู้ว่าต้องเป็นคนสำคัญมากของผู้เป็นนายของไร่ เพราะตั้งแต่ธีร์ภาณุสร้างไร่แสงตะวันขึ้นมา บนเนื้อที่ส่วนตัวประมาณพันกว่าไร่ ที่เสี่ยธงชัยผู้เป็นพ่อโอนกรรมสิทธิ์ให้เพื่อทำไร่อ้อย และแบ่งพื้นที่ไร่บางส่วนจัดเป็นที่พักและสวนดอกไม้นานาพันธุ์ เพื่อเป็นที่พักผ่อนส่วนตัวสำหรับตนเองด้วย ป้าบัวก็ไม่เคยเห็นเขาพาใครมาพักด้วยเลย ธีร์ภาณุต้องการให้ที่นี่เป็นสถานที่ส่วนตัวจริงๆ จะมีก็แต่คนงานในไร่หลายสิบชีวิต ที่อาศัยอยู่บ้านพักคนงานอีกด้านหนึ่งของไร่ และป้าบัวกับเด็กหญิงน้อยหน่าที่คอยรับใช้อยู่บนบ้าน และพักอยู่บ้านหลังเล็กๆอีกหลัง ที่ปลูกไว้ห่างจากตัวบ้านของเจ้านายหนุ่มพอสมควร

เมื่อป้าบัวเดินลงจากบ้านหลังเล็กที่น่าอยู่ ก็ตรงไปทางบ้านของตนเอง ตั้งใจจะไปเตรียมอาหารให้เจ้านายหนุ่มและแขกคนสำคัญ

“ป้าบัว หนูไอเป็นยังไงบ้างครับ” ป้าบัวชะงักเท้าหันกลับมาตอบคำถาม

“นายหญิงกำลังอาบน้ำอยู่ค่ะ ป้าจะไปเตรียมอาหารเย็นให้นะคะ นายเล็กอยากทานอะไรเป็นพิเศษไหมคะ”

“อะไรก็ได้ครับ ป้าบัวทำอะไรก็อร่อยไปหมดทุกอย่างนั่นล่ะครับ” ป้าบัวมองสีหน้ายิ้มแย้มของชายหนุ่ม แล้วยิ้มตามแต่ไม่ได้พูดอะไรต่อ หญิงชรารีบเดินกลับบ้านเพื่อไปเตรียมอาหารเย็น

ธีร์ภาณุเดินขึ้นบ้านอย่างอารมณ์ดี หลายวันมาแล้วที่เขาไม่ได้มาพักที่บ้านหลังเล็กนี้ เพราะมัวแต่ยุ่งกับธุรกิจค้าข้าวของบิดา ยิ่งช่วงนี้เป็นฤดูเก็บเกี่ยว ธุรกิจครอบครัวก็ยิ่งรัดตัวเป็นทวีคูณ แต่เนื่องจากว่ามีภารกิจที่ยิ่งใหญ่กว่า ที่เขาได้รับคำสั่งมาคือ ให้เขาต้องไปทำความรู้จักกับว่าที่เจ้าสาวของตัวเอง นี่ถ้าพ่อรู้ว่าเขาทำตามคำสั่งของพ่ออย่างเคร่งครัด โดยการพาว่าที่เจ้าสาวมาเรียนรู้ถึงบ้านตนเองพ่อคงไม่ว่าอะไรนะ และคาดว่าน่าจะใช้เวลาทำความรู้จักกันสักสองหรือสามสัปดาห์ แต่เพื่อความบริสุทธิ์ใจของตนเอง ชายหนุ่มจึงชะงักเท้าที่จะก้าวเข้าบ้าน แล้วกดโทรศัพท์ติดต่อบิดาของตน เพื่อเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้ฟัง

“ครับพ่อ ผมจะไม่ทำอะไรล่วงเกินน้องแน่นอนครับ” ชายหนุ่มรับคำผู้เป็นพ่อที่กำชับมาจากปลายสายว่า อย่าทำอะไรลูกสาวของเพื่อนพ่อให้ต้องเสื่อมเสีย

“ครับ...ฝากพี่ไทดูแลเรื่องงานทางนั้นแทนผมก่อนนะครับ สวัสดีครับ” ธีร์ภาณุยังเป็นห่วงเรื่องงานอยู่ แต่เขาก็วางใจเพราะยังมีพี่ชายดูแลกิจการช่วยบิดาอยู่ และเขาเองจะได้มีเวลาเรียนรู้กับว่าที่เจ้าสาวอย่างไม่ต้องกังวลเรื่องงาน เมื่อคิดถึงว่าที่เจ้าสาวเขายิ้มเล็กน้อย ก่อนที่จะเปิดประตูเดินเข้าบ้านไป

“ป้าบัวคะ” ไอรักตะโกนเรียกมาจากในห้องน้ำ เมื่อได้ยินเสียงเปิดปิดประตูห้องนอน

“ป้าบัวคะ” ไอรักเรียกป้าบัวซ้ำ แต่ไม่ได้ยินเสียงขานรับ หญิงสาวรีบลุกออกจากอ่างอาบน้ำอุ่นที่เธอลงไปนอนแช่สักพักแล้ว ซึ่งมันทำให้เธอรู้สึกสบายเนื้อตัวขึ้นมาหน่อย จากที่ต้องเมื่อยล้าจากการนั่งรถนานๆ ไม่ใช่สินอนหลับบนรถต่างหาก คิดแล้วก็น่าเจ็บใจ นี่ถ้าเธอไม่ได้นอนหลับ คงไม่ต้องมาติดกับดักของนายธีร์ภาณุอย่างนี้หรอก