เจ้าสาวไม่สมยอม

ตอนที่ 7

เมื่อลุกขึ้นจากอ่างอาบน้ำ และเช็ดตัวเรียบร้อยแล้ว ไอรักจึงคิดได้ว่า ตัวเองไม่มีเสื้อผ้ามาเปลี่ยนเลยสักชุด แล้วที่สำคัญไม่มีชุดชั้นในเลย แล้วนี่จะใส่ชุดไหนล่ะ หญิงสาวคิดอย่างอารมณ์เสียอยู่คนเดียวในห้องน้ำ ก่อนจะคว้าเสื้อคลุมตัวใหญ่มาพันตัว แล้วเปิดประตูเดินออกจากห้องน้ำ แต่ก็ต้องรีบพาตัวเองเข้าไปอยู่ในห้องน้ำเหมือนเดิม

“พี่ธีร์เข้ามาทำไม แล้วป้าบัวล่ะ” ไอรักถามเสียงดัง แต่คนที่นอนเหยียดตัวยาวเอกเขนกอยู่บนเตียงกว้าง ไม่ได้ใส่ใจที่จะตอบเลยสักนิด ธีร์ภาณุพลิกตัวหันมามองไอรัก ที่ตอนนี้มีเพียงใบหน้าขาวนวลที่โผล่ออกมาจากห้องน้ำ

“จะยืนอยู่อย่างนั้นอีกนานไหม เดี๋ยวก็เป็นหวัดหรอก” ธีร์ภาณุลุกขึ้นจากเตียงแล้วก้าวยาวๆมาทางไอรัก หญิงสาวรีบดึงตัวเองกลับเข้าไปในห้องน้ำ และตั้งใจจะปิดประตู แต่ช้ากว่ามือของชายหนุ่มที่ดันประตูไว้ได้ทัน

“พี่ไม่ทำอะไรหรอก แค่จะมาบอกว่าให้รีบใส่เสื้อผ้า จะได้มาทานข้าวเย็นด้วยกัน”

“แล้วจะให้ใส่อะไรล่ะ ไม่ได้เอาเสื้อผ้ามาด้วยสักชุด อยู่ดีๆก็ถูกฉุดตัวมา” ธีร์ภาณุหัวเราะเบาๆ

“ไม่ได้ฉุดมาสักหน่อย ป๊ากับแม่ของหนูไอเต็มใจยกหนูไอให้มากับพี่เองนะ”

“แต่ป๊าให้พี่ธีร์พาไปหาคุณลุง แล้วนี่อะไร พามาที่ไหนก็ไม่รู้ อย่างนี้เขาเรียกลักพาตัว”

“คุณลุงของหนูไอน่ะรู้แล้วว่าหนูไออยู่ที่นี่ และป่านนี้ท่านก็คงติดต่อเจรจากับป๊าของหนูไอ เรื่องกำหนดการงานแต่งของเราเรียบร้อยแล้วล่ะ” ธีร์ภาณุพูดลอยหน้าลอยตาไม่ได้สนใจว่า ตอนนี้คนฟังแทบจะตาถลนออกมาด้วยความโมโห

“แล้วพี่ธีร์ทำแบบนี้ได้ยังไง” ไอรักตะคอกเสียงดัง ความโมโหทำให้เธอลืมตัวก้าวออกมาจากห้องน้ำ ยืนประจันหน้ากับชายหนุ่มในลักษณะเงยหน้าท้าทาย

“เราสองคนยังตกลงกันไม่ได้ แล้วเรื่องอะไรคุณลุงกับป๊าถึงจะต้องไปวางแผนงานแต่งบ้าบออะไรนั่น ถ้าอยากจัดงานแต่งกันนัก ก็แต่งกันไปเองเลยแล้วกัน ยังไงหนูไอก็ไม่แต่ง หนูไอขอพบคุณลุงค่ะ พี่ธีร์ช่วยพาไปหน่อยสิคะ” ธีร์ภาณุเงียบและยิ้ม เขาพยักหน้าเหมือนจะเข้าใจสิ่งที่ไอรักพูด แต่กลับยืนนิ่งไม่ทำอะไรสักอย่าง

“พี่ธีร์คะได้ยินที่หนูไอพูดไหมคะ เราจะต้องรีบติดต่อคุณลุงกับป๊า เพื่อที่จะได้แก้ไขสถานการณ์ต่างๆได้ทันนะคะ”

“เข้าใจครับ พี่เข้าใจว่าเราจะต้องเรียนรู้กันอีกเยอะ แต่พี่ว่าพี่เรียนรู้เพิ่มอีกหนึ่งข้อนะ ว่าหนูไอขี้โมโห และเวลาโมโหก็จะลืมตัว” ธีร์ภาณุยิ้มอย่างมีความหมาย พร้อมกับกวาดสายตามองไอรักให้เธอรู้ตัวว่า ตอนนี้เธออยู่ในสภาพที่ไม่เรียบร้อยนัก

ไอรักนิ่งเงียบเหมือนจะคิดได้ เธอรีบใช้สองมือกระชับคอเสื้อคลุม แล้วหันหลังให้ชายหนุ่ม

“พี่ธีร์ออกไปได้แล้วค่ะ เดี๋ยวเราค่อยคุยกันก็ได้” ธีร์ภาณุไม่พูดอะไร เขาหัวเราะในลำคอ มองดูผู้หญิงตัวเล็กๆที่ยืนหันหลังให้ แล้วถอนหายใจ

“พี่ให้คนงานไปรับชุดมาให้หนูไอแล้ว พี่โทรสั่งร้านในเมืองให้ เดี๋ยวสักพักคงมา ว่าแต่หนูไอหิวหรือยัง ถ้าหิวแล้วใส่ชุดนั้นมากินเลยก็ได้นะ พี่ไม่รังเกียจหรอก”

“จะบ้าหรือไง ออกไปก่อนเลยค่ะพี่ธีร์ หนูไอขอพื้นที่ส่วนตัวค่ะ แต่งตัวเสร็จแล้วหนูไอจะออกไปเอง” ธีร์ภาณุหัวเราะเบาๆ

“ครับ...ถ้าอย่างนั้นพี่ขอตัวไปนั่งรอว่าที่เจ้าสาวที่ระเบียงด้านหลังนะครับ” ธีร์ภาณุพูดพร้อมเปิดประตูห้องนอนออกไป ไอรักได้ยินเสียงปิดประตู จึงรีบวิ่งไปที่บานประตูเพื่อปิดล็อกให้แน่นหนา เธอถอนหายใจยาว แล้วเดินไปนั่งลงบนเตียงกว้าง ก่อนจะทิ้งตัวลงนอนหงายมองเพดานอย่างเหนื่อยใจ แล้วก็คิดว่าจะทำอย่างไรถึงจะติดต่อป๊าหรือคุณลุงธงได้ โทรศัพท์ก็ไม่ได้เอาติดตัวมาเพราะถูกจับตัวขึ้นรถมาโดยที่ยังไม่ได้ตั้งตัว แล้วถ้าจะขอความช่วยเหลือจากคนแถวนี้ล่ะ

ใช่แล้ว! เธอจะให้ค่าจ้างอย่างงามเลยล่ะ สำหรับคนที่พาเธอออกจากที่นี่ได้

“นายหญิงคะ” เสียงเรียกจากด้านนอกทำให้เธอสะดุ้งตื่นจากความคิด ไอรักลุกจากเตียงเดินไปที่ประตูเงี่ยหูฟัง

“นายหญิงคะ หนูเอาชุดมาให้ค่ะ” ไอรักเปิดประตูออกช้าๆ เห็นเด็กหญิงน้อยหน่าหอบถุงพะรุงพะรัง เธอเปิดประตูกว้างหลีกทางให้เด็กหญิงเดินเข้ามาในห้องแล้วปิดประตู

“น้อยหน่า พี่หนูไอวานอะไรอย่างหนึ่งสิ” เด็กหญิงวางของลงที่เตียงกว้างเสร็จ ก็หันกลับมามองไอรักทำหน้าสงสัย

“ค่ะ” เด็กหญิงรับคำ รอฟังอย่างตั้งใจ

“พี่หนูไออยากได้โทรศัพท์มือถือสักเครื่อง น้อยหน่าพอจะหาให้ได้ไหมจ๊ะ แค่ยืมแป๊บเดียวเอง พี่หนูไอให้ค่ายืมด้วย อยากได้เท่าไรว่ามาเลย” น้อยหน่านิ่งเงียบ ก่อนที่เด็กหญิงจะได้พูดอะไรโต้ตอบ ก็มีเสียงหนึ่งดังมาจากข้างหลังไอรัก

“น้อยหน่าคงทำตามที่นายหญิงขอร้องไม่ได้หรอกค่ะ เพราะนายเล็กสั่งห้ามไว้” ไอรักสะดุ้งเล็กน้อย เธอหมุนตัวกลับไปหาเจ้าของเสียง

“ป้าบัว” ไอรักอุทานแผ่วเบา

“ป้าว่านายหญิงรีบแต่งตัวไปทานข้าวเถอะค่ะ นายเล็กรออยู่ที่ระเบียงด้านนอกนะคะ...น้อยหน่ากลับบ้าน” เด็กหญิงเดินคอตกตามหลังป้าบัวออกไป เมื่อประตูห้องปิดลงไอรักทำสีหน้าผิดหวัง แต่ไม่เป็นไรในเมื่อยังมีลมหายใจเธอก็ยังมีหวัง ตอนนี้ต้องรีบแต่งตัวก่อนจะได้ไปเติมพลังให้ร่างกาย เพื่อต่อสู้กับผู้ชายที่ฉุดตัวเธอมา