คนที่ถูกรังแกไปหลายชั่วโมงในค่ำคืนที่ผ่านมา วันนี้ร่างกายจึงอ่อนเพลีย มิหนำซ้ำยังรู้สึกเหมือนตัวเองจะไม่สบายด้วยซ้ำ และเมื่อใช้ปรอทวัดไข้ น้ำฟ้าก็ถึงกลับผ่อนลมหายใจออกมา ด้วยอุณหภูมิของร่างกายตอนนี้คือ 37.9 องศาไปแล้ว หากเป็นเช่นนี้ เธอคงไม่สามารถอยู่ใกล้คุณหนูได้
“ป้านวลคะ เห็นคุณท่านไหมคะ พอดีหนูจะไปบอกคุณท่าน ว่าหนูมีไข้ คงอยู่ใกล้คุณหนูไม่ได้”
“แล้วเป็นยังไงบ้าง กินยาหรือยัง” ป้านวลถามด้วยความห่วงใย เดินเข้ามาอิงหน้าผากน้ำฟ้า ด้วยความเอ็นดูหญิงสาวราวกับหลานคนหนึ่ง
“หนูว่าจะกินข้าวก่อนค่ะแล้วค่อยกินยา ขอบคุณป้านวลนะคะที่เป็นห่วง” ยกมือขึ้นไหว้ป้านวลด้วยความซาบซึ้งใจ
“ไม่เป็นไร รีบไปบอกคุณท่านเถอะ อยู่ในสวนหน้าบ้าน เดี๋ยวป้าจะทำข้าวต้มให้ เสร็จแล้วจะขึ้นไปดูคุณหนูแทน”
“ขอบคุณนะคะป้านวล ป้าเลยต้องมาลำบากด้วยเลย”
“คิดมากไปได้น้ำฟ้า” น้ำฟ้าส่งยิ้มให้ป้านวล จากนั้นก็เดินออกมายังสวนหน้า
