คล้อยหลังจากที่น้ำฟ้าขึ้นมาบนห้องนอนของคุณหนูได้ไม่นาน เสียงรถยนต์ก็แล่นออกจากตัวบ้านไป หญิงสาวรีบเดินออกไปดูที่หน้าต่าง พร้อมกับความเจ็บที่หน่วงหนักในใจอย่างไรก็ไม่ทราบ เดินหน้าเศร้ากลับมานั่งลงบนเตียงกว้าง ที่คุณหนูกำลังนอนเล่น
“ถ้าคุณพ่อกับคุณแม่ของคุณหนู กลับมาอยู่ด้วยกัน พี่ฟ้าคงคิดถึงคุณหนูมากเลยนะคะ” เพราะหากถึงวันนั้น หน้าที่แม่นมของเธอก็ต้องสิ้นสุด และไม่ใช่แค่คุณหนูด้วยที่เธอจะคิดถึง พ่อของคุณหนู เธอก็คงคิดถึงเช่นกัน
ไม่อยากจะยอมรับเลยจริงๆ ว่าหัวใจของเธอมันอ่อนไหว ไปกับสิ่งที่ปาร์ยปฏิบัติ แม้จะเต็มไปด้วยความพิศวาส ตัณหา ราคะ ไม่ใช่เกิดจากความรัก ทว่าน้ำฟ้าก็ยังอ่อนหัด ที่จะรับมือกับความรู้สึกที่เกิดขึ้นนัก แต่ก็ใช่ว่าเธอจะทำใจไม่ได้ หากวันนั้นมาถึง
อีกอย่างเธอก็เจียมตัวเอาไว้ตั้งแต่แรก ว่าไม่มีทางที่คนในระดับปาร์ย จะมาจริงจังกับผู้หญิงไม่มีหัวนอนปลายเท้า ไร้สกุลรุนชาติ เป็นเพ
