“แหม่ หวงตัว แค่คิดถึงเพื่อนเก่า นัดมาคุย ไม่ได้นัดมาเอา ฉันลืมขนาดไอ้นั่นของเธอแล้ว มันแค่อดีตไส้กรอกที่เคยกิน ฉันไม่กินซ้ำค่ะ อะไรนะหูฝาดรึเปล่า ตะกี้ได้ยินว่ามีเมียแล้ว” ชลลิสาหัวเราะเสียงดัง
“เมียเราก็ยัยคนตัวเล็กบนบิลบอร์ดไงที่เธอจ้างเป็นพรีเซนเตอร์ยี่ห้อดีมอร์” หมอเธียรหยิบแก้วบรรจุน้ำคอลลาเจนสีม่วงอมชมพูขึ้นดื่ม
“อร่อยมั้ย คอลลาเจนสูตรใหม่ล่าสุด กินแล้วผิวใสเหมือนตุ๊ดเทคยา” ชลลิสาโฆษณาผลิตภัณฑ์แบรนด์ของตัวเอง
“อร่อยดี จะช่วยซื้อสักสองสามลัง เพราะเมียเราเป็นพรีเซนเตอร์”
“ไปรู้จักกันตอนไหน แล้วมีเมียตั้งแต่เมื่อไหร่”
“รู้จักนานหลายเดือนแล้ว” หมอเธียรนึกถึงระยะเวลาที่เดินใกล้เข้ามาเหมือนไทม์บอม
“ไม่ยักรู้ว่าเป็นเมียเธียร นึกว่าเป็นแฟนคุณแดนสรวง”
หมอเธียรผุดลุกดึ๋งขึ้นจากเก้าอี้ราวกับมีเข็มมาทิ่มก้น
“นี่เธอรู้จักชื่อศัตรูหัวใจของเราได้ไง” หมอเธียรรู้สึกโมโห
“อ้าว ก็คุณแดนสรวงโท
