Chapter 15
“Ako nga,” wika niya saka niya ako dahan-dahan na binitawan at naglakad paatras. Palayo sa ‘kin ngunit nanatili akong nakatitig sa kanya.
Ngayon ko lang napagtanto na tumahimik ang buong lugar, gusto kong puntahan si Hendrix sa dulo ng pasilyo at hilahin siya patakas sa binatang kaharap ko ngunit hindi ko magawa. Nakatitig lang din siya sa ‘kin, wari’y nakikiramdam sa ikikilos ko.
“Naalala mo pa ba nong gabing namatay ka?” Tanong niya sa ‘kin.
Hindi ko magawang makapagsalita.
“Ang dugo mismo ang nagbigay sa ‘kin ng buhay.”
“So ibig sabihin lang na ikaw ang may utang na loob sa ‘kin at hindi ako,” pagmamatapang ko.
Ngumisi siya at para bang may nakakatawa akong sinabi.
“Ano bang pagkakakilala mo sa ‘kin?”
“Ano bang gusto mong mangyari?” Balik kong tanong sa kanya.
“Ano
