EP 3 : ทรยศ
1764 Words
โซ่ล่ามรัก : ตอนที่ 3
ทางด้านคริสเตียน
“วะ ไว้ชีวิตผมเถอะนะครับ คุณคริสเตียน”
“ผมไม่ได้ตั้งใจที่จะหักหลังคุณเลยนะครับ”
ผู้ชายคนหนึ่งที่ถูกมัดมือทั้งสองข้างให้กลางออกและขึงไว้กับผนังกำแพง ร่างกายที่เต็มไปด้วยบาดแผลฉกรรจ์ ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำและคราบเลือด บรรยากาศในห้องมีกลิ่นอับ กลิ่นคาวเลือดที่คละคลุ้งอยู่ทั่วห้อง ตามกำแพงยังมีรอยคราบเลือดหลงเหลืออยู่ ไม่มีใครรู้ว่าที่นี่คือที่ไหนเพราะตอนที่เข้ามาสลบ และตอนที่ร่างกายนี้ได้กลับออกไปก็ต่อเมื่อไม่มีลมหายใจแล้ว
“กูเกลียดที่สุดคือพวกหน้าไหว้หลังหลอก” น้ำเสียงที่เย็นยะเยือกพูดขึ้น คริสเตียนนั่งมองภาพชายหนุ่มที่กำลังอ้อนวอนขอร้องให้ไว้ชีวิตด้วยแววตาไร้ความรู้สึก ในมือถือแท่งเหล็กขนาดพอดีมือควงไปมาด้วยความชำนาญ ต้องอดทนฟังคำพูดไร้สาระมานานหลายนาทีจนเริ่มรู้สึกเบื่อและอยากกำจัดออกไปให้พ้นหูพ้นตาสักที
“ใครที่มันคิดจะทรยศกู จุดจบมีแค่ตาย!”
ชายหนุ่มที่กำลังจะตายถึงกับสะดุ้งเฮือกเมื่อเจอรังสีอำมหิตและความเลือดเย็นของเจ้านายหนุ่ม
คริสเตียนลุกขึ้นเต็มความสูงก่อนจะเดินเข้าไปหาชายผู้นั้นด้วยท่าทางน่าเกรงขามและใจเย็น พอได้ระยะเหลือแค่หนึ่งก้าวแท่งเหล็กในมืองัดปลายคางชายคนดังกล่าวให้เงยขึ้นมาสบสายตา แต่นั่นเป็นเพียงเสี้ยวนาทีก่อนที่แท่งเหล็กนั้นจะฟาดเข้าที่ใบหน้าของชายตรงหน้าเต็มแรง
"ไว้ชีวิตผมเถอะครับ ผมสัญญาจะไม่ทำอีก"
ผลั๊ว ตุ๊บ
แท่งเหล็กถูกฟาดเข้าที่ชายหนุ่มตรงหน้าอีกหลายครั้งจนไม่มีแม้แต่เสียงอ้อนวอนรวมถึงเสียงลมหายใจ สายตาคมกริบมองร่างที่ไร้วิญญาณตรงหน้าด้วยสายตาเรียบนิ่ง มองเลือดสีแดงสดที่ไหลอาบร่างกายนั้นลงสู่พื้นให้เหมือนงานศิลปะที่กำลังแต่งแต้มไปทั่วพื้นที่
“จัดการอย่าให้เหลือซาก” น้ำเสียงที่เย็นยะเยือกเอ่ยสั่งลูกน้องที่ยืนอยู่ก่อนจะเดินออกจากห้องลับ
____________
เช้าวันใหม่
@บริษัท เคทีกรุ๊ป
“สวัสดีค่ะ มาตามนัดพูดคุยเกี่ยวกับงานถ่ายแบบค่ะ” มิเกลเดินมาที่เคาท์เตอร์ประชาสัมพันธ์มีพนักงานต้อนรับยิ้มแย้มแจ่มใสทำให้เธอสอบถามและยื่นภาพการนัดหมายที่น้ำหวานแคปส่งมาให้พนักงานดู
“อ่อ...คุณมิเกลใช่ไหมคะ” พนักงานต้อนรับระบายยิ้มให้กับหญิงสาวตัวเล็ก
“ใช่ค่ะ”
“รอสักครู่นะคะเดี๋ยวคุณป้อมลงมา นั่งรอตรงลอบบี้ได้เลยค่ะ”
“ขอบคุณค่ะ” เธอตอบกลับพร้อมส่งยิ้มหวานให้เช่นกัน
มิเกลเดินมานั่งที่โซฟาตามคำแนะนำของพนักงานสาว ดวงตากลมโตมองไปรอบๆบริษัท ทุกอย่างดูหรูหราและตกแต่งได้อย่างลงตัว แต่แล้วสายตาสะดุดกับชายหนุ่มที่ดูตุ้งติ้งพร้อมกับเผยรอยยิ้ม ทำให้มิเกลหันซ้ายหันขวาเพื่อดูว่ามีใครอยู่แถวนี้หรือเปล่า แต่กลับไม่มีใครนอกจากเธอ ใบหน้าหวานยังคงเรียบนิ่งเพราะไม่รู้ว่าใช่คนที่เธอจะมาหาวันนี้หรือเปล่า แม้แต่รูปยังไม่เคยเห็น รู้จักแต่ชื่อ
“น้องมิเกลใช่ไหมคะ พี่ป้อมเองนะที่นัดเราเมื่อวาน” โมเดลลิ่งหนุ่มพูดจีบปากจีบคอตามสไตล์ชายแต่ใจหญิง
“อ่อ สวัสดีค่ะพี่ป้อม ขอโทษนะคะที่เกลไม่ได้ทักก่อนพอดีเกลไม่รู้เลยว่าพี่ป้อมคนไหน” เธอยกมือไหว้ตามมารยาทพร้อมกับส่งยิ้มหวานแก้เก้อ การที่พี่ป้อมรู้จักฉันคงเพราะน้ำหวานส่งรูปให้ดู
“ตัวจริงสวยกว่าในรูปอีกนะเนี่ย” โมเดลลิ่งใจหญิงพูดพร้อมกับใช้สายตาไล่มองตั้งแต่หัวจรดเท้า จับตัวเธอหมุนรอบๆอีกครั้งเพื่อเช็คสัดส่วน
“งั้นตามพี่มา เดี๋ยวเราคุยรายละเอียดระหว่างขึ้นลิฟต์ไปชั้นบนเลยละกัน พอดีงานนี้ค่อนข้างรีบมันอาจจะปุบปับหน่อยนะ พี่อยากให้เรามาถ่ายงานแนวเซ็กซี่ แต่รับรองไม่โป๊เกินแน่นอน โชว์นิดโชว์หน่อยพอกรุบกริบอะจ้ะ”
มิเกลฟังคำอธิบายของพี่ป้อมอยู่เงียบในระหว่างที่ลิฟต์กำลังเคลื่อนตัวขึ้นไปยังชั้นเป้าหมาย ไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่กับงานถ่ายแบบเซ็กซี่ และไม่คิดว่าตัวเองจะได้งานแบบนี้ มาถึงไม่มีพูดพร่ำทำเพลง ไม่มีแคสนางแบบใดๆทั้งสิ้น เป็นการทำงานที่งงนิดหน่อยแต่ไม่ได้ท้วงติงอะไร
"นิดหน่อยแน่นะคะ เกลไม่มั่นใจเรื่องความเซ็กซี่ของตัวเองเลยค่ะ"
"เท่าที่พี่มองควรมั่นใจนะ พี่ถือว่าน้องเกลยอมตกลงทำงานแล้วเนอะ งั้นเริ่มงานกันตอนนี้เลย"
“คะ! ตอนนี้เลยเหรอคะ เอ่อ...หนูยังไม่ค่อยมั่นใจในหุ่นตัวเองเลยค่ะ” เธอพูดพร้อมกับก้มมองสภาพตังเอง แล้วดูทุกอย่างมันปุบปับจนเธอตั้งตัวไม่ทัน
“โอ๊ย...คุณน้อง แค่นี้แหละ เฟอร์เฟคแล้วละ”
“คนนี้พี่ที่จะมาดูแลเราชื่อพี่เมย์ จะเป็นพี่เลี้ยงคอยดูแลคุณน้องทุกอย่างรวมถึงค่าขนมจากงานถ่ายแบบ มีอะไรสอบถามพี่เมย์เขาได้เลยนะ”
"สวัสดีค่ะพี่เมย์ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ"
"พี่ป้อมนี่ตาถึงจริงๆนะ งั้นเราไปเตรียมตัวกัน" พี่เลี้ยงสาวสวยพูดด้วยรอยยิ้มและเดินนำหน้าเด็กสาวไปที่ห้องแต่งตัว
ภายในห้องแต่งตัว
ดวงตากลมโตมองไปรอบๆห้องขนาดเล็กแต่มีของใช้ครบครัน เสื้อผ้าหลากหลายชุดแขวนไว้เพื่อรอนางแบบมาใส่ ใกล้ๆกันมีโต๊ะเครื่องแป้งขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยเครื่องสำอางหลากหลายอย่างที่วางเรียงกันอย่างเป็นระเบียบ
“เดี๋ยวน้องเกลเปลี่ยนชุดนี้ได้เลยนะคะ แล้วออกมาแต่งหน้าทำผมกัน” พี่เลี้ยงสาวพูดพร้อมกับยื่นชุดให้
ทันทีที่หยิบชุดขึ้นมาคลี่ดูถึงกับเบิกตาโพลงด้วยความตกใจ ชุดนี้มันไม่เรียกว่าโป๊นิดหน่อยแล้ว แต่มันแทบปิดเนื้อหนังตามร่างกายไม่ได้เลย มิเกลได้แต่ถอนหายใจออกมาเบาๆ หลวมตัวเข้ามาแล้วจะย้อนออกไปคงไม่ได้ นอกจากท่องไว้ว่างานคือเงิน หวังว่าเงินจะคุ้มกับการใส่ชุดแบบนี้ถ่ายแบบ
“น้องมิเกลนี่ไม่ต้องแต่งเยอะก็สวยแล้วนะเนี่ย” ทันทีที่พี่เลี้ยงสาวเห็นเด็กสาวตัวเล็กเดินออกมาจากห้องเปลี่ยนชุดถึงกับตาลุกวาว ทั้งรูปร่างอกเอวสมส่วนจนนางแบบมืออาชีพต้องอาย ไม่คิดเลยว่าเด็กคนนี้จะซ่อนรูปถึงเพียงนี้
“ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ เกลไม่มั่นใจเลยไม่เคยทำงานอะไรแบบนี้ กลัวจะทำให้งานเขาล่มมากกว่า” เธอพูดออกไปตามความจริง ถึงจะเป็นคนกล้าในการแต่งตัวแต่ชุดว่ายน้ำที่โชว์ขนาดนี้ยังไม่เคยใส่ต่อหน้าคนที่ไม่สนิทมาก่อน คนที่เห็นเธอใส่ชุดว่ายน้ำจะมีเพียงน้ำหวานเท่านั้นและชุดว่ายน้ำของเธอก็ไม่ได้โชว์ขนาดนี้
พี่เลี้ยงสาวจัดการแปลงโฉมประทินโฉมให้เข้ากับสไตล์การถ่ายแบบ แต่งนิดแต่งหน่อยยิ่งทำให้มิเกลดูสวยสง่ามากขึ้น หลังจากนั้นทั้งคู่พากันเดินมาที่ห้องถ่ายแบบ ซึ่งมีอุปกรณ์การถ่ายแบบครบครัน ความตื่นเต้นยิ่งเพิ่มขึ้นจนมือเรียวเล็กเย็นเฉียบ
“พี่คนนี้ชื่อพี่ตุลย์ เป็นช่างกล้องประจำบริษัทเราและจะถ่ายงานให้น้องมิเกลวันนี้ด้วยค่ะ”
“สวัสดีค่ะ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ” เธอพูดพร้อมกับยิ้มให้ช่างกล้อง ช่างกล้องเองก็ยิ้มตอบรับเธอกลับมาเช่นกัน ทั้งคู่บรีฟงานกัน อยากให้ออกมาแนวไหน ต้องโพสต์ยังไง เพราะเธอเองยังอ่อนประสบการณ์ในด้านนี้
“เอาละทุกคนเตรียมพร้อมนะ อีก 5 นาทีเราจะเริ่มกันแล้ว” ช่างกล้องตะโกนบอกทุกคนในสตูดิโอ ให้สแตนด์บายหน้าที่ของตัวเอง
“น้องมิเกล ถอดเสื้อคลุมออกได้เลยครับ แล้วไปรอหน้าฉากได้เลย”
พอเธอถอดเสื้อคลุมออกเผยให้เห็นชุดที่เธอจะใส่ถ่ายแบบวันนี้ทุกคนต่างหันมามองเป็นทางเดียวกัน เธออยู่ในเสื้อเชิ้ตบางๆสีขาว เผยให้เห็นบราเซียลูกไม้สีดำด้านใน บวกกับหน้าอกคัพดีของเธอที่แทบจะทะลักออกมา ใส่คู่กับแพนตี้ตัวจิ๋วสีดำลูกไม้ แทบจะปิดจุดเนินสามเหลี่ยมอันโหนกนูนไม่มิด ถึงแม้เสื้อเชิ้ตจะคลุมไว้แต่ด้วยความบางของเสื้อเชิ้ตก็ยังสามารถมองเห็นถึงข้างในได้
“ทุกคนพร้อมนะ น้องมิเกลโพสต์ท่ารอไว้เลย"
"ห้า สี่...สาม...สอง หนึ่ง"
แชะ แชะ...
เสียงกดชัตเตอร์รัวๆหลังจากสิ้นสุดการนับถอยหลัง
มิเกลโพสต์ท่าตามที่บรีฟกันไว้ตั้งแต่แรก มีเกร็งบ้างแต่ด้วยทีมงานช่วยบิ้วอารมณ์ทำให้เริ่มมีความรู้สึกสนุก ทุกอย่างเริ่มผ่อนคลาย ความเป็นธรรมชาติเผยออกมาเรื่อยๆ โพสต์ท่านั้นท่านี้ไปตามอารมณ์จนหลายคนพยักหน้าชื่นชอบในความเก่งของเด็กสาวคนนี้ที่มีฝีมือเทียบเคียงกับนางแบบมืออาชีพได้เลย
แกรก ครืด~
ตึก ตึก ตึก
เสียงฝีเท้าแกร่งเดินเข้ามาภายในห้องสตูดิโอถ่ายแบบพร้อมกับลูกน้องสองคน สายตาคมกริบมองผู้คนที่อยู่ในห้องนี้ มองรายละเอียดของงาน
“โอ๊ะ!! บอสมาเองเลยเหรอคะ ให้งานเสร็จก่อนไหมคะ เดี๋ยวป้อมเอารูปน้องเขาไปรายงานบอสเอง” โมเดลลิ่งหนุ่มรีบเดินเข้าไปหาบอสทันทีค่อนข้างตกใจที่เจ้าของบริษัทเดินเข้ามาดูงานด้วยตัวเอง
แต่คริสเตียนไม่สนใจในสิ่งที่โมเดลลิ่งคนสนิทพูด ยังคงทำหน้านิ่งและสอดส่องสายตาไปที่ตรงกลางฉากถ่ายแบบ สายตาคมกริบประสานกับดวงตากลมโตของนางแบบสาวด้วยความเย็นชาไร้ความรู้สึก
“คริสเตียนงั้นเหรอ” มิเกลพึมพำกับตัวเองเมื่อเจอกับบุคคลที่เข้ามาใหม่และที่ได้ยินพี่ป้อมพูดเขาคือบอส นั่นแปลว่าที่นี่คือบริษัทเขา
สายตาคู่นั้นยังรู้สึกชาวาบไปทั้งตัวเหมือนตอนที่เจอกันที่ผับ
- Writer
