BROTHERHOOD OF BOS S2: She is Mine and He is Mine (Completed)

Chapter 1.. "WHAT!" gulat na tanong ni Venj sa tinuran ni Jacob. Tila hindi makapaniwala sa tinuran niya. Si Venj ay kaniyang pinsan. Pamangkin ng kaniyang ama. "Yah, thats true Venj." pagtatamang wika ni Jacob sa kaharap. Saka iginalaw galaw ang sariling ulo, "What should i do? Pero ayokong madismaya si mama." And his eyes turned unhappy. Awtomatikong napa hakbang siya sa malapit na wine saka nagsalin na lamang ng martini. Inabot niya ang kopita at mabilis na sinalinan at sumimsim, para kahit paano maibsan ng kaunti ang gumugulo sa kaniyang isip. "Kaylan ba n'ya nasabi sa'yo at pa bigla- biglang nagmamadali si tita sa pag aasawa mo?" tanong ni Venj matapos humakbang at lumapit sa kinaroroonan niya, "Kailan kaba kase nangako at tila inip na inip na si tita sa magiging lahi mo?" pagkatanong nito, umabot din ito ng kopita at nagsalin din ng wine sa sariling baso saka bahagya itong sumsim sa hawak. Ngunit ang mata'y nakatuon parin sa kaniya at naghihintay sa isasagot niya. "5 Years ago.." mabilis niyang sagot. "Pwee!" dinig niyang ulas nito at kitang kita niyang naibuga nito ang sana'y ilulon na martini. "5 years ago?!" ulit nito sa nabanggit niya. Sa itsura'y may pagka gulat ulit. "What so funny?" tanong niya na may halong pagka inis. Lalong pang nadagdagan ang in is na nararamdaman ng makitang hinahagakgak na ito ng tawa habang tutop ng dalawang kamay ang sariling labi nito sa ganoon walang umalpas na boses doon. Hinyaan niya ito sa ganoong itsura. Ngunit minuto lang at huminto din ito sa pagtawa saka kumibo sa tinuran niya. "Kaya naman pala e!! Eh sa tagal ba naman ng 5 years na hinintay ni tita, untill now wala pa! Maghahanap talaga yun!" Na may ngiti parin ito sa labi habang nakatingin sa kaniya. Hindi maiwasang maupo ulit nito sa coash at saka iginalaw galaw iyon. Sinundan niya ito ng tingin. "Go to hell!! inis na turan niya. Tila yata nagkamali siya ng pagtawag ng makakatulong sa problema niya. Mabilis niyang inubos ang kopita at muling sinalinan niya iyon. "Listen Jacob, simple lang ang problema mo." tumayo ito sa kinauupuan, dumako ito sa wine at nagsalin, hinayan niya ito at gusto niyang marinig ang sasahihin nito, "Maraming nagkakandarapang mga babae sa'yo! At pag nalaman nilang naghahanap ng mapapangasawa ang paborito nilang modela at isa sa mayamang tao na si Jacob Lee Peralta Saavedra, kundi magsulputan dito ang mga 'yon. Tiyak! Solve ang problema mo!!" matapos sabihin iyon ngumito ito sa akin, napapailing siya sa tinuran nito Segundo nagpatuloy ulit ito sa pagsasalita, "O 'cmon Jacob apaka simple na problema pero pinapalaki mo." walang tanong na sinalinan nito ang basong empty saka pinuno nito iyon. He smirked. "Damnit! Venj. Ganoon kadali para sayo 'yon?! Nag iisip kaba sa sinasabi mo?!" wikang tanong niya na may halong asar. Tila ba parang ang dami sa pinsan ang sinabi nito. Napapiksi siya ng ulo. Lumabi at nagkibit balikat lang ito sa kanya, kaya lalo lang syang nainis para dito. " Why are you telling me that, huh? I thought matutulungan mo ako sa problema ko, pero lalo lang ako'ng na bwisit! Get out in my house!" bulalas sa labi niya. Ngumisi ako na may halong inis. Sanay na sila sa ugali ko at alam na alam nila ito. Maging ito'y napangisi sa kaniya. Matapos nagawa na lamang nitong magtaas ng dalawang kamay habang palabas ng mansion. Iiling iling siyang nagsalin ulit ng martini sa sariling baso. Kanina pa nagri ring ang cellphone ni Jacob ngunit ayaw nyang lingunin at sagutin iyon. Naalala niya isang photo shoot ang gaganapin para sa mga modelo at artista ang magsasama sama ngayong araw, ngunit tinatamad siya at wala sa mood para makipag kita sa kaniyang manager. Idagdag pa ang nakikisabay niyang problema kaya wala syang gana para pumunta doon. Totoyoin lang siya doon at ang amgiging ending baka mapandin lang ng ibang tao ang itsuray niya. Isang sikat siyang modelo. Kabila kabila ang kontratang kumukuha sa kanya. Hindi naman din niya maitatangging may kagandahan katawan at kagwapuhan siya at nasa lahi naman nila iyon. Nakatutop sya ng ulo habang nakaupo parin sa wine bar habang iginagalaw galaw ng kaunti ang upuang di gulong. Iniisip kase niya kung ano ang gagawin. Nagpunta nga ang kanyang pinsan ngunit wala namang tamang ipinayo ito sa kanya. Maya-maya'y tumayo sya sa pagkakaupo, bigla naisipan nyang lumabas na lamang ng mansion at magpahangin, makapag isip ng mabuti. Mabilis siyang nakapag palit ng simpleng t-shirt na puti at kupas na maong. Nagawa din niyang mag shades para narin sa ikatatahimik niya dahil oras na may makilala sa kanya tiyak pagkakapulugpugan siya ng mga tao. Ilan beses naba sa kanya nangyare iyon? Halos nagkanda gasgas ang dalawang baraso nya sa kakahila ng mga kadalagahan sa mall. Matapos nagmamadaling sumakay na sya sa sariling kotse. Mabilis na pinaharurot at hindi alam kung saan papunta ang minamaneho. Basta ang nasa isip maibsan kahit kaunti ang mga iniisip. Gusto nya'ng walang makaka istorbo sa kanya at walang makakilala. Gusto niya ng tahimik na lugar kung saan gagaan ang pakiramdam niya kahit malabong mangyare dahil tila dulo na yata ng kuko niya ay kilala ng mga fans niya. Kaya yun ang itinatago niya ang walang makakakilala sa kaniya sa pupuntahan niya. Malayo layo na rin ang kanyang na drive kaya nag dahan dahan na lamang sya sa pagmamaneho. Mapuno at malamig na hangin ang humahampas sa mukha niya ng buksan niya ang bintana ng sasakyan niya. Pero ilang minuto, nakaramdam siya na tila kakaiba ang pag usad ng kotse nya. Na tila kusa itong bumibigat sa pag usad at idagdag pang may palundag lundag ng kaunti. Nagpasya siyang bumaba ng sasakyan para tiyakin kung ano ba ang problema ng gulong sa hulihan, pero bago gawin iyon luminga linga muna sa sa magkabilang paligid niya bago bumaba, tiniyak kung may tao ba. Ng matanto niyang kaunti lang ang tao at safe naman sya. Umibis kaagad sya ng sasakyan at tiningnan ang gulong ng sasakyan sa may likuran. Hindi sinasadyang napamura siya, "Shit! Bakit ngayon pa?!" sabay sipa sa kotseng ngayon ay plat sa kaniyang harapan. "What this place?" Nayayamot kong tanong sa sarili. At napatingin pasa kaulapan at ibinaba ang mata sa paligid. "Naman! Baka abutin pa ako dito ng syam syam!" asar na umulas sa labi niya Tila sa pakiramdam niya may ilang tao yatang nakakilala sa kanya dahil may tumitingin sa di kalayuan kahit naka shade pa sya. Napilitan parin huwag pumasok sa loob ng kotse para kung sino man ang dumaan kaagad niyang mapapag tanungan. Pero ilang minuto na wala paring syang nakikitang dumadaan sa harapan niya. Ayaw din niyang lapitan ang ilang tao sa di kalayuan na nakatingin sa kanya na baka tuluyang makilala sya. Nakaramdam siya nh pang iinit ng katawan, hindi narin maitangging basa na ang kaniyang likod sa pawis. Kaya nag pasya siyang pumaloob sa loob ng kotse niya para doon mag palamig. Itinodo niya ang aircon dahil pakiramdam niya naka dikit na sa kanya ang apoy kaya gumawa iyon ng pamumula ng kanitang mukha kahit malamig naman sa labas. O sadyang nasanay lang siya sa malamig na lugar kahit medyo malamig sa labas pakiramdam niya mainit parin. Bigla naisip nyang tawagan na lang si Doroteo. Ang kanilang driver.. "+6397658--" Pero mabilis din niyang i kinasel yun. Gusto nya talagang mapag isa at maka pag isip ilang oras pa. Magtitiyaga na lamang syang maghintay ng taong dadaan para kaniyang mapagtanungan. Napansin niya sa side mirror ng kaniyang kotse may paparating na lalaking tumatakbo kaya dagli dagli nyang binuksan ang bintana ng sasakyan saka mabilis na tinawag ang lalakeng malapit na sa kanya. "Sir wait!!" Tawag ko dito habang naka dungaw sa bintana. Ngunit hindi man lang sya nito pinansin at dirediretsyo din ang pagtakbo palayo sa kaniya. Napabuga siya ng hininga. Akma na nyang isasarado ang bintana ng biglang-- Pplllluuuuuucccckkkkk.... Isang malakas na tunog ang nagmula sa likuran ng kotse niya. "Oh, shit! What the fuck?!" bigkas niya. Nagkukumahog siya sa pagbaba nang marinig ang malakas na tunog na nagmula sa likurang bahagi ng kanyang sasakyan. Nanlaki ang dalawang mata niya nang makita nyang wasak ang salamin ng kanyang kotse. Napamura siya ng makita ang kaniyang Ferrari Car. Wasak ang likod ng salamin ng kanyang sasaktan. Ibat iba ang kalase ng kaniyang sasakyan ngunit itong Ferrari Car lang ang kanyang paborito. Hindi sa mamahalin ito, kundi regalo niya ito sa sarili noong nakaraang birthday niya. Nanlaki ang maya niya ng may biglang kung anong mabilis na bagay na dumaan sa kanyang mukha. "What the hell!" sambit ng labi niya, "Kamuntik na 'ko dun ah! Winasak na nga yung salamin ng kotse ko pati ba naman pa yata mukha ko gustong wasakin ng sino mang herodes ang bumato non!" galit ko'ng sabi matapos nilinga ko sa paligid kung saan ba galing ang bagay na dumaan sa mukha ko. "Ang laki mong tao! Hindi ka magbanat ng buto! Palaking bayag lang ang alam mo! Bumalik ka dito magnanak ka! Ibalik mo ang bag ko! Bumalik ka dito! Hayup ka! Lalaking nagpapalaki ng bayag! Bumalik ka dito!" dinig ko pasigaw sa isang babaeng tumatakbo papalapit sa aking kinatatayuan. Ilang minuto huminto ito at tila dahan dahan na naglakad papalapit sa akin at nagtanong. "Hoy boy, may nakita kabang lalaki na tumatakbo papunta doon?" hingal na tanong nito sa akin. Hinahabol ang paghinga sa pagod. "Nakita mo rin ba kung sino yung bumato ng kotse ko?" malayong sagot ko sa tanong ng babaeng nagtanong sa akin. Napakunot noo ito saka gumalaw ang ulo nito at nilingon ang kotse ko, "Eh ano bang ngyare sa kotse mo? Bakit nagka ganyan?" muli nakita niyang hinagod nito ng tingin ang sasakyan ko at hindi iyon naka ligtas sa dalawang mata ko. "Bakit may dala kang bato?" tanong ko habang nakatingin ako sa hawak nito sa kanang kamay. "Ibabato ko sana sa lalaking humablot ng bag ko, pero wala ito." sabay bitaw nito sa bato at bumagsak iyon sa lupa. "Huwag mong sabihing?" hindi na niya naituloy ang sasabihin ng biglang may punasok na sa isip niya. Hindi mapigilan nanlaki ang mga mata ko at napatingin sa mukha ng babaeng kaharap ko. To be continued..