“แหม วันเกิดคุณยศจัดยิ่งใหญ่ทุกปี ทำไมฉันจะมาไม่ได้ล่ะคะ ในเมื่อเราก็เคยใกล้ชิดกัน คุณเองก็เคยควงฉันมาออกงาน” ประโยคสุดท้ายมินตราพยายามพูดอย่างชัดถ้อยชัดคำ เพื่อให้ยศสรันระลึกได้ว่าความสัมพันธ์ของเขากับเธอเป็นแบบไหน และจงใจให้เปมนีย์ได้ยิน
“งั้นขอให้คุณสนุกกับงานนะครับ ผมกับภรรยาขอตัวไปรับแขกก่อน” ยศสรันทำท่าจะดึงตัวของเปมนีย์ให้เดินหนีแต่มินตราไม่ยอม
“พูดได้เต็มปากเลยนะคะว่าภรรยา จนถึงตอนนี้ฉันก็ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคุณจะชอบผู้หญิงจืดชืดแบบนี้ ที่สำคัญได้ยินว่าที่แท้ก็เป็นแค่ลูกคนงานในบริษัทของคุณ ไม่อยากจะเชื่อว่าระดับเจ้าของบริษัทกิจการใหญ่โตอย่างคุณ จะคว้าลูกคนงานมาเป็นภรรยา” คราวนี้มินตราหันไปมองเปมนีย์ด้วยสายตาเย้ยหยันเมื่อเธอสืบรู้ความลับนี้มา
“แต่เอาเถอะ ฉันเข้าใจค่ะ คุณคงอยากลองของแปลกๆ ดูบ้าง แต่ถ้าวันไหนรู้ว่าของแปลกแบบนี้มันไม่เด็ดเหมือนของเดิม คนเดิม คุณก็ทักมาหาฉันแล้วกันนะ
