ร่างของเดวิดและฮิวโก้ปรากฏตัวในห้องโถงใหญ่ มือขวากำแน่นแนบอกซ้าย ศีรษะก้มต่ำแสดงความเคารพต่อจอร์จ ผู้ซึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้รับรองหรูหราสีดำสนิทลวดลายฉลุด้วยเถาวัลย์ รอบตัวของเขามีเหล่าแวมไพร์องครักษ์สี่นายประจำตำแหน่ง อีกส่วนหนึ่งลาดตระเวนทั่วคฤหาสน์อย่างเข้มงวด เพื่อรักษาความปลอดภัยสูงสุดแก่ทั้งสองนายเหนือหัว
“นายท่าน” น้ำเสียงนอบน้อมของเดวิดและฮิวโก้เปี่ยมด้วยความเคารพ จอร์จละสายตาจากหนังสือเล่มเก่า วรรณกรรมยุคกลางที่มีอายุหลายร้อยปี มองมายังเขาด้วยสายตาเรียบเฉย
“มันหนีไปได้อีกครั้งใช่หรือไม่” จอร์จเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง เดวิดและฮิวโก้รู้สึกผิดลึกถึงกระดูกดำ เมื่อคิดถึงโธมัสที่หลุดลอยไปต่อหน้าต่อตา ทั้งที่พวกเขามีโอกาสจับตัวโธมัสได้ ความล้มเหลวครั้งนี้คือความผิดมหันต์ที่ไม่อาจหลีกหนีโทษทัณฑ์ของเจ้าเหนือหัวได้ ทั้งสองคุกเข่าลงกับพื้นอย่างนอบน้อม
เดวิดกล่าวรายงานด้วยน้ำเสียงหนักแน่
