“กลัวผมเหรอ?” เขาเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงผ่อนคลาย
“ฉันไม่ได้กลัว” เธอตอบจริงจัง เฮนรี่ยักไหล่ก่อนจะหยิบแอปเปิลมาหั่น และยื่นชิ้นหนึ่งให้เธอ
“กินสิ ผมไม่ได้อาบยาพิษหรอก” เขาพูดติดตลก
“ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไร” เธอรับแอปเปิลมากัด เมื่อรสชาติหวานฉ่ำและกรอบลอยเข้ามาในปาก เธอก็อดประหลาดใจไม่ได้ “อร่อยดี ฉันไม่เคยกินแอปเปิลที่หวานขนาดนี้มาก่อน”
“ตอนคุณหลับ ผมออกไปซื้อมา” เขายิ้มบางๆ ขณะหั่นแอปเปิลต่อ “เห็นว่าคนแห่กันซื้อ เลยลองดู ไม่แน่ใจว่าคุณจะชอบหรือเปล่า” เขาเอ่ยบอกจบ เธอจ้องเขาด้วยสายตาสงสัย
“คุณไม่เคยกินอาหารแบบมนุษย์ แล้วทำไมใช้มีดคล่องแบบนี้? เหมือนเคยใช้มาตลอด” เธอเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง เฮนรี่หัวเราะเบาๆ
“นอกจากหั่นผลไม้ ผมยังแล่เนื้อมนุษย์บางจนเท่ากระดาษเอสี่ได้เลยล่ะ หรือเลาะกระดูกก็ทำได้นะ สนใจไหม? ผมสอนให้ฟรี” เฮนรี่เอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงติดตลก
“ไม่เอา” เธอตอบทันควัน เขายื่นแอปเปิลอีกช
