เสียงกระทืบเท้าตึงๆขึ้นบันไดมาทำให้ย่าพรขมวดคิ้ว ยิ่งเมื่อเห็นสภาพหลานสาวยิ่งแปลกใจ
“ไปทำอะไรมายายพิมพ์ ทำไมเปียกปอนอย่างนั้น” ย่าพรเอ่ยถามเสียงดัง
“เอ่อ...ตกน้ำค่ะ”
“ตาเถร!”ย่าพรยกมือทาบอก ไม่ใช่เพราะคำตอบจากปากบางจิ้มลิ้ม แต่เพราะคนตัวโตที่เดินขึ้นมาบนเรือนไล่หลังหลานสาวมา ก็ตัวเปียกปอนไม่ต่างกัน
“ปลัดเมฆก็ตกน้ำเหมือนกันเหรอ” ย่าพรเอ่ยถามอ้าปากค้าง ปลัดเมฆายกมือเกาท้ายทอยแล้วยิ้มแห้งๆให้ย่าพร
“ไปๆ เปลี่ยนชุดในห้องยายพิมพ์กันก่อน เดี๋ยวได้เป็นหวัดกันพอดี”
“ครับ” ปลัดรับคำทำตามอย่างเต็มใจ
“เรื่องอะไรคะ ห้องของพิมพ์ไม่ต้อนรับคนแปลกหน้าค่ะ” พิมพ์รพีพรต่อต้านทันที
“คนแปลกหน้าอะไรกันยายพิมพ์ ผัวเมียน่ะ เขาถือเป็นคนคนเดียวกันนะ” ย่าพรเอ่ยอย่างปรามหลานสาว
“แต่...”
“พิมพ์...พาพ่อปลัดไปเปลี่ยนเสื้อผ้า” ย่าพรมองหน้าหลานสาวลอดแว่นสายตา และใช้น้ำเสียงต่ำเป็นการเตือนว่าให้ทำตามที่บอก
“มา
