“แล้วต้องทำยังไง ไม่ทำเหมือน...เอ่อ...ไม่จุ๊บแล้วนะ” พูดเองก็หน้าแดงเอง คนที่เคยโดนจุ๊บเห็นหน้าแดงๆแล้วอยากจะจับมาจุ๊บเอง แบบน้องไม่ต้องพี่จัดให้
“อืม...เปลี่ยนเสื้อผ้าให้หน่อยสิ”
“อะไรนะ” พิมพ์รพีพรเสียงดังตาโต
“จุ๊ๆ อย่าเสียงดังสิ เดี๋ยวเค้าก็รู้กันทั้งบ้านหรอก” หญิงสาวถอนหายใจแรง
“ตัวโตยังกะยักษ์ เปลี่ยนเองเลย พิมพ์จะหันหลังให้ เปลี่ยนเสร็จแล้วออกไปเลยนะ” คนตัวเล็กกลับหลังหันทันทีที่พูดจบ หวังแค่ให้เขารีบๆเปลี่ยนชุด แล้วออกจากห้องเธอไปซะ
“ยืนรอข้างนอกตั้งนาน หนาวจนมือแข็งไปหมดแล้ว แกะกระดุมไม่ได้” ร่างคนตัวโตประชิดร่างคนตัวเล็ก พิมพ์รพีพรหันหน้ากลับมาทันที
“พี่เมฆ” พิมพ์รพีพรกัดฟันเรียกชื่อคนที่กักร่างตัวเองไว้
“เรามาช่วยกันเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะ” พูดจบ มือใหญ่ก็พยายามแกะมือเล็กออกจากปมผ้าขนหนู
“ไม่ๆ พิมพ์แกะกระดุมให้ก็ได้อย่ามายุ่งกับพิมพ์นะ” ปลัดเมฆายิ้มกรุ้มกริ่ม คนตัวโตยืนตร
