“ตอนเย็นผัวจะไปรับนะ แต่งตัวสวยๆไว้รอนะ เมียรักของพี่” เสียงหัวเราะอย่างพอใจของนางนภากับกำนันเสือไม่ได้เข้าหูของพิมพ์รพีพร เพราะคำว่าเมียรักมันดังก้องจนพิมพ์รพีพรอดที่จะเผลอยิ้มไม่ได้
“อิ่มหรือยังล่ะหนูพิมพ์” กำนันเสือเอ่ยถาม เมื่อเห็นว่าลูกสะใภ้เหม่อนานไปแล้ว
“เอ่อ...อิ่มแล้วค่ะพ่อเสือ” หญิงสาวส่งยิ้มอายๆให้ผู้สูงวัยกว่าทั้งสอง แล้วขอตัวไปทำงานที่บ้านนาเปี่ยมรัก
“พี่พิมพ์ แต่งงานไปแล้วเป็นไงบ้างอะ” กระถินเอ่ยถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น
“ก็ดี” พิมพ์รพีพรกำลังเดินตรวจงานตามแปลงผักต่างๆ ที่ปลูกแบบใช้ทฤษฎีการเกษตรพื้นบ้าน หญิงสาวก้มลงถอนหญ้าที่เกิดแซมในแปลงเป็นบางครั้ง
“ดียังไงล่ะพี่พิมพ์ กระถินถามแม่ว่าแต่งงานแล้วมันดียังไง แม่ก็บอกว่าไว้แต่งไปก็จะรู้เอง” กระถินยังเดินตามพิมพ์รพีพรต้อยๆ
“ก็อย่างที่ป้าสมใจบอกแหละ ไว้แต่งงานไปกระถินก็จะรู้เอง” เด็กสาวทำหน้าผิดหวัง
“แล้วเวลานอนด้วยกัน ต้อ
