วันที่เขาว่างจะพาเธอไปเที่ยว หรือไม่ก็นั่งอ่านหนังสือให้เธอฟัง พลอยพิมพ์รู้สึกว่าเธอมีความสุขจนลืมความทุกข์ใจหลายอย่างในชีวิต
ใช่ว่าชีวิตของเราจะมีแต่ความสุข แต่ที่เราสุขเพราะเราไม่อยากคิดถึงความทุกข์ ใช่ว่าเธอจะสมบูรณ์แบบ อาจมีหลายคนมองว่าเธอตาบอดคงทุกข์ใจ แต่เธอเลือกที่จะลืมความทุกข์และความไม่สมบูรณ์นั้นทิ้งมันไปเสีย
มันมีหลายอย่างที่คนปกติกลับดิ้นรนและพบเจอกับความทุกข์ ถ้าเราพอใจว่าเราปกติดีไม่ได้พิกลพิการ แล้วทำให้ชีวิตมีความสุข มันก็สุข แต่ถึงเราจะร่ำรวยหรือเต็มไปด้วยความสมบูรณ์ทั้งทางร่างกาย รูปร่างหน้าตาดี แต่ปราศจากความสุขแล้วก็รู้สึกน่าเสียดายที่มีโอกาสกว่าคนที่ไม่สมบูรณ์ แต่เขากลับทำให้ตัวเองมีความสุขมากกว่า
เพลิงเคยถามเธอว่าทำไมถึงยอมเสียสละเช่นนี้ เธอตอบว่ามันคุ้มเพราะเธอได้ทำเพื่อผู้ชายที่รัก
เธอไม่รู้ว่าจะตายตอนไหน แต่ก่อนตายถ้าได้ทำในสิ่งที่อยากทำ เธอคิดว่าคุ้ม ตายไปไม่
