เห็นคนสวยซูดปากที่แดงเจ่อเป็นระยะ เพราะความเผ็ดนายแม่มาหยายิ่งเอ็นดู “หนูสิมาจากกรุงเทพฯ คงไม่ได้กินอาหารรสจัดบ่อยล่ะสิ”
“สิเคยกินค่ะ คุณพ่อของสิก็เป็นคนใต้”
นายแม่มาหยาเลิกคิ้ว มีท่าทีสนใจ “จริงเหรอ หน้าตาหนูดูไม่ออกเลยว่าเป็นสาวใต้”
“คือคุณแม่สิท่านเป็นคนเหนือค่ะ”
นายแม่มาหยาพยักหน้ารับ สิตาลสวยน่ารัก ปากนิดจมูกหน่อย เหมือนคนเหนือมากกว่าคนใต้ “แล้วที่บอกว่าคุณพ่อหนูเป็นคนใต้ คุณพ่อเป็นคนจังหวัดอะไรหรือจ๊ะ บางทีคุยกันไปมา ฉันอาจรู้จักพ่อของหนูก็ได้”
สิตาลกำลังจะพูดความจริง ทว่ามือหนาเอื้อมมาจับแขนเรียว บังคับด้วยสายตาให้เธอลุกขึ้นตามเขาไป ราเมศรู้ดีว่าถ้าสิตาลโพล่งออกมาตอนนี้ว่าเป็นลูกของใคร ทั้งที่เขายังไม่ได้ทำความเข้าใจกับนายแม่ มีหวังเธอได้ถูกนายแม่สั่งจับโยนออกจากเรือนมุกตะวัน
“ไปเดินเล่นกับผม”
สิตาลบ่ายเบี่ยง“ฉันไม่ไปค่ะ จะเสียมารยาททิ้งนายแม่ไว้ได้ยังไงคะ”
“ผมสั่งให้ลุก ท
