สีหน้าของหล่อนเก็บความรู้สึกไม่ได้เลยจริงๆ แต่นี่แหละสิ่งที่เขาชอบล่ะ
“คุณแทบจะกินผมด้วยสายตาของคุณอยู่แล้วแพรวา” เขาแซวหล่อนอย่างอารมณ์ดี ร่างสูงใหญ่มหึมาก้าวเข้ามาหาด้วยมาดแห่งความมั่นใจเกินร้อย
“ไม่ใช่สักหน่อย” แพรวาปฏิเสธเสียงอ่อย มองเขาอย่างหวาดระแวง
“ไม่ใช่อะไรครับ” เขาทรุดตัวลงนั่งข้างๆ หล่อน พร้อมทั้งรวบร่างบางมากอดรัดแน่น เด็กสาวร้องอุทานออกมาอย่างตกใจ และดิ้นรน
“คุณจะทำอะไรคะ ปล่อยค่ะ”
“เมื่อคืนสงสัยผมจะสอนคุณน้อยไปหน่อย คุณถึงไม่รู้ว่าผมต้องการจะทำอะไร” มือแกร่งเชยคางตรึงหล่อนไว้ให้ประสานสายตาด้วย รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ระบายอยู่ทั่วใบหน้าหล่อระเบิด
“ผมดีใจนะที่เป็นผู้ชายคนแรกของคุณ” ภคินเอ่ยเสียงนุ่มนวล คำพูดปลอบประโลมของเขาไม่ได้ทำให้แพรวารู้สึกดีขึ้นมาแม้แต่น้อย แต่กลับทำให้ต่อมความน้อยใจทำงานมากขึ้นต่างหาก น้ำตาใสๆ คลอดวงตามากมาย
“ไม่ใช่...” หล่อนตวาดแว๊ดใส่เขา
“อย่าร้องไห้
