ภคินพาแพรวานั่งเรือข้ามทะเลมาถึงเกาะส่วนตัวของตนเองก็เกือบค่ำ ดวงอาทิตย์ค่อยๆ ลาลับโค้งฟ้าไป ภาพงดงามตรงหน้าทำให้แพรวามีความสุขอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
มีเขาอยู่ข้างกายในสถานที่ ที่แสนจะโรแมนติกอย่างนี้ มันเหมือนความฝันจริงๆ
แพรวาเหลือบตามองเขาอย่างห้ามใจตัวเองไม่อยู่ ผู้ชายรูปร่างสูงใหญ่ ผิวสีน้ำตาลทอง ผมตัดสั้นแทบจะชิดหนังศีรษะ เขาหล่อมาก หล่ออย่างร้ายกาจเลยก็ว่าได้ เด็กสาวเลื่อนสายตามองต่ำลงมาที่ช่วงไหล่กว้างกำยำ แผ่นอกกว้างที่ปกคลุมไปด้วยเส้นขนสีเข้ม มันให้ความรู้สึกที่แสนวิเศษเมื่อมันสัมผัสเข้ากับทรวงอกของหล่อน
“หิวผมขนาดนั้นเลยหรือแพรวา เราพึ่งพักยกกันมาไม่นานนี้เองนะ” เสียงล้อเลียนของเขาปลุกให้หล่อนรู้สึกตัว เด็กสาวแก้มแดงระเรื่อเมื่อถูกเขาจับได้ หล่อนรีบหันหน้าหนี อายเหลือเกินที่จะสบตากับเขา
“คนหลงตัวเอง แพรไม่ได้มองคุณสักหน่อย”
“จริงอ่ะ” เขาหัวเราะอย่างขบขัน ขณะก้มลงหยิบกระเป๋า
