ตอนที่ 41
ความรู้สึกในใจที่เริ่มก่อตัว
“มน”
เสียงนุ่มทุ้มหูดังอยู่ใกล้ ลมหายใจอุ่นร้อนที่คุ้นชินรดแผ่วบนใบหน้า เปลือกตาคู่สวยของ มนชิดา กระพริบถี่ และค่อยปรือขึ้นอย่างช้าๆ หน้าหล่อเหลาปรากฏตรงหน้า แววตาคู่สีนิลนั้นเต็มไปด้วยความเร้ารนใจ
“พี่ปริญ!!”
ร่างเล็กผุดนั่งแทบจะทันที สองมือโอบกอดรอบคอของเขาไว้แน่น ซุกหน้ายังแผงอกแน่นเครียดเหมือนโหยหามันยิ่งนัก ตัวเธอยังคงสั่นระริกเมื่อนึกถึงเหตุการณ์เมื่อสักครู่
“ไม่เป็นไรแล้วครับ”
ปริญ กัดฟันแน่น มือหนาลูบเรือนผมสลวยเพื่อปลอบประโลม ความโมโหจากภาพที่เห็นเมื่อครู่ยังคุกรุ่นในใจ ดีที่เขาเองไม่วางใจต่อสิ่งใดทั้งนั้น หลังจากกลับจากบ้านของเธอ เขาจึงให้คนคอยติดตามและติดจีพีเอสไว้ในกระเป๋าสะพายของเธอ
เขาจะไม่ยอมให้สิ่งไม่ดีเกิดขึ้นกับเธอ ในขณะที่เขายังอยู่
“พี่ปริญรู้ได้ยังไงว่ามนอยู่ที่นั่น แล้วใครเป็นคนทำ”
เธอเอ่ยถามเสียงสั่น แม้จะได้ยินเสี่ยเอ
