ตอนที่ 12
เป็นห่วงมาก
เขามาที่นี่ได้ยังไง? “คุณปริญ!!”
“ครับ”
หน้าหล่อเหลายิ้มละไม นัยน์ตาคมมองเธออย่างสำรวจ มนชิดาได้แต่กลืนน้ำลายลงคออย่างลำบาก เขาไม่ควรจะมายืนอยู่ตรงนี้ในหน้าห้องพักรังหนูของเธอ ที่ไม่เข้ากับตัวเขาเลยสักนิด แม้ตอนนี้ ปริญ จะอยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตผ้าไหมสีฟ้าอ่อนกับกางเกงชิโนสีดำที่ดูลำลอง แต่ก็ยังหล่อเหลาเจิดจ้าไม่เหมาะกับสถานที่นี้แม้แต่น้อย
“คุณมาได้ยังไง?”
มือที่ถือลูกบิดสั่นระริก ในใจเธออยากจะไล่ให้เขากลับไป
“แขกมาถึงห้องจะให้ยืนอยู่แบบนี้เหรอครับ?”
เหมือนเขาจะรู้ทัน ร่างสูงดันกายเธอออกและเดินเข้ามาในห้องอย่างถือวิสาสะ จนเธอต้องผละถอย
แกร็ก!!
ไม่นานเขาก็พาตัวเองเข้ามาในห้อง และปิดประตูลง
“อะ..เอ่อ คุณไม่ควรมาที่นี่”
เธอติงเขาเสียงสั่น ปริญ หันมามองก่อนจะยื่นมือมาอังที่หน้าผากของเธออย่างแผ่วเบา
“ตัวไม่ร้อนมากนี่ครับ”
เขาไม่สนใจคำท้วงติงของเธอด้วยซ้ำ มนชิดา
