"จอดตรงนี้แหละ"
"ว่าไงนะ?"
ฉันหันมองฮอว์คที่ถามขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ยังไม่ลดความหงุดหงิดของตัวเองลงด้วยสายตาที่พยายามจะนิ่งให้มากที่สุดเพราะกลัวเขาจะรู้ว่าตอนนี้ฉันกำลังกลัวขนาดไหน รถของฮอว์คจอดสนิทอยู่ตรงหน้าคอนโดฉันทันทีพร้อมกับสายตาดุดันของมันที่ตวัดมองมาที่ฉัน
"มันก็ถูกแล้วนิ จำเป็นต้องเข้าไปจอดที่ลานจอดรถด้วยรึไง?"
"มึงพูดเหมือนจะไม่ให้กูขึ้นห้อง?"
"นี่ฮอว์ค!" มือของฉันกำแน่นอีกครั้งหลังจากที่ฮอว์คถามกลับมาแบบนั้นเหมือนตอนนี้สถานะของเรามันยังเหมือนเคย "กูทำขนาดนี้แล้วมึงยังไม่รู้ตัวอีกหรอวะ?"
"ทำอะไร อ่อที่เปลี่ยนรหัสห้องแล้วก็คีย์การ์ดน่ะหรอ"
"..."
ฉันเงียบไปทันทีที่ฮอว์คถามกลับมาแบบนั้นพร้อมกับเสียงหัวเราะกวนๆของมันที่ดังขึ้นเบาๆแต่มันกลับดูน่ากลัวอย่างห้ามไม่อยู่
หมับ!!
"อึ่ก!"
"มึงเป็นเมียกูหนาว มึงไม่ให้กูขึ้นห้องมึงงั้นกูพามึงไปห้องกูก็ได้!"
"ฮอว์ค!!"
ปรื้น!!!
ริมฝี
