"วันนี้มันหนักจริงๆและกูอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีมึง"
ฟึ้บ...
ขาของฉันชันขึ้นพร้อมกับแขนตัวเองที่ยกขึ้นกอดเข่าไว้ช้าๆขณะที่ริมฝีปากตัวเองก็เม้มเข้าหากันแน่นหลังจากที่ได้ยินเสียงทุ่มต่ำของฮอว์คผ่านประตูห้องฉันเข้ามาและใช่ฉันอยู่ในห้องนี้แต่ฉันไม่ได้เปิดประตูให้เขาเข้ามาแต่ฉันก็ใจไม่แข็งพอที่จะลุกไปไหนจากหน้าประตูตัวเองแบบนี้ ฉันเอนตัวพิงประตูเบาๆพร้อมกับลมหายใจร้อนๆของตัวเองที่พ่นออกมาอย่างเหนื่อยล้า
ปึก...ปึก
เสียงเคาะประตูยังคงดังขึ้นสม่ำเสมอซึ่งฉันไม่รู้ว่าฮอว์คมันจะไปตอนไหน ใจนึงฉันก็อยากเปิดออกไปเพราะน้ำเสียงล้าๆของมันที่ฟังแค่รอบเดียวก็พอจะรู้ว่ามันมีเรื่องมาแน่แต่อีกใจ...มันก็ค่อยเตือนตัวเองเสมอกับเรื่องที่ฮอว์คทำต่อฉัน
ฟึ้บ...
ฉันตัดสินใจลุกขึ้นจากพื้นหน้าประตูและเดินไปหยิบโทรศัพท์ออกมากดหาเบอร์ของคอนโดและโทรออกทันที...ถ้าฉันไม่ทำแบบนี้ฮอว์คก็จะไม่ไปไหนสินะ
(สวัสดีค่ะ)
ไม่นานเสียงพ
