"เกิดอะไรขึ้นกับร่างกายเธอ ทำไมมันถึง..."
ฉันยกมือขึ้นดันหน้าอกเกรย์ไว้ทันทีที่เข้าขยับเข้ามาหมายจะดูตามร่างกายฉันที่มันกำลังบอบช้ำหนักไม่ต่างจากหัวใจ ฉันส่ายหน้าไปมาทั้งน้ำตาพร้อมกับมองเกรย์ด้วยความอาย ฉันอายจนอยากจะแทรกแผ่นดินหนีอยู่แล้ว!
หมับ!
"ยะ อย่าขอร้อง"
"เป็นเพราะเรื่องเมื่อคืนใช่ไหมหนาว??"
"พอแล้ว ฉันอายเลิกถามสักที!!"
ฉันยกมือขึ้นปิดใบหน้าตัวเองไว้พร้อมกับสะอื้นไห้ออกมาอย่างสุดจะทนเพราะความอายที่ตัวเองมีแถมยังมาโดนเกรย์รัวคำถามใส่อีก มือทั้งสองของเขาที่จับไหล่ทั้งสองข้างฉันไว้ค่อยๆผ่อนแรงลงมากแต่มันก็ไม่ได้ทำให้ความอับอายที่มีภายในจิตใจฉันลดน้อยลงเลย ฉันไม่ต้องการให้ใครมาเห็นสภาพน่าสมเพชของฉันแบบนี้และยิ่งเป็นเกรย์ ฉันยิ่งไม่ต้องการ
พรึ่บ!
"อึ่ก!"
ดวงตาฉันเบิกกว้างทันทีที่เกรย์ดึงฉันเข้าไปกอดไว้แน่นมันจึงทำให้หูของฉันอยู่ตรงหัวใจของเขาและแทบจะทันทีที่ฉันเริ่มมีสติเสียง
