เกมรักร้ายนายมาเฟีย

-1-

-1-

ร่างบางยืนอยู่กับกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ข้างกายกลางสนามบินประเทศเยอรมนี ร่างบางมองไปรอบๆ ก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่เมื่อเธอกำลังจะเผชิญหน้ากับอดีตที่ไม่อยากพูดถึงถ้าไม่มีความจำเป็นเธอคงไม่มีทางกลับมาทีนี่อีกเด็ดขาด มือเรียวล้วงหยิบโทรศัพท์มือถือเครื่องหรูในกระเป๋ามากดโทรออกไม่นานนักปลายสายก็รับ

'ฮัลโหล ฉันถึงแล้วพวกแกอยู่ไหน'

'พวกฉันรออยู่ตรงทางออกที่สี่'

'โอเคๆ '

ปลายฟ้ากดวางสายจากพิมพ์ดาวก่อนจะเก็บโทรศัพท์มือถือลงกระเป๋าสะพายแล้วเดินไปยังจุดนัดหมาย

"ฮัลโหล!!!! เป็นยังไงบ้างยะ"

"นั่นสิ หายไปนานเลย ตกลงแกหายไปไหน ไปทำอะไรมากันแน่"

"ใจเย็นๆ ค่าาา ให้ฉันพักก่อนได้ไหมแล้วจะมานั่งเรียงความให้ทุกคนฟังตั้งแต่ต้นจนจบเลยค่ะ" ปลายฟ้าพูดเป็นเชิงเหน็บแนมเพื่อนรักทั้งสองที่พอเห็นหน้าเธอก็พากันสาดคำถามยกใหญ่

"โอเคๆ รถอยู่ทางนั้นรีบไปกันเถอะอยากเมาท์จะแย่" พัดชาเดินนำไปที่รถยนต์คันหรูของตระกูลเมดิคอลที่จอดรออยู่ไม่ไกล

@คฤหาสน์เมดิคอล

ทั้งสามสาวเลือกมารวมตัวกันที่คฤหาสน์เมดิคอลก่อนเพราะมีเรื่องจะต้องปรึกษาและพูดคุยกันอีกหลายเรื่องตามประสาสาวๆ

"คืนนี้นอนนี่นะ" พัดชาเอ่ยชวน

"ฉันจองโรงแรมไว้แล้ว"

"ทำไมไม่มาอยู่ด้วยกันที่นี่จะได้มีเวลาอยู่ด้วยกันนานๆ หน่อย" พิมพ์ดาวออกเสียงเป็นเชิงเห็นด้วยที่จะให้นอนด้วยกันที่นี่เพราะหลังๆ ตั้งแต่จะจัดงานแต่ง คาลวินก็ต้องกลับมานอนที่คฤหาสน์บ่อยๆ เธอเลยต้องมานอนที่นี่ด้วย

"ฉันเกรงใจคุณคริสเตียนเขา อีกอย่างฉันมีรับงานถ่ายแบบที่นี่ไว้สองสามงานน่ะ เลยอยากได้ความเป็นส่วนตัวหน่อย"

"อ๋อ ฉันเห็นนิตยสารล่าสุดที่แกถ่ายแล้วนะสวยมากกกก" พิมพ์ดาวลากเสียงยาวเพื่อบ่งบอกถึงความตื่นเต้นจริงๆ

"ตามใจแล้วกัน แต่คืนนี้แกต้องนอนนี่นะพรุ่งนี้เดี๋ยวไปส่งที่โรงแรมแล้วเลยไปดูชุดกัน" พัดชาว่า

"โอเคๆ "

ครืด~ ครืด~ ครืด~

"เดี๋ยวมานะไปรับโทรศัพท์ก่อน" ปลายฟ้าหยิบโทรศัพท์มือถือออกมารับตรงระเบียงห้องก่อนจะกรอกเสียงใสลงไปหาคนยังปลายสาย

'ฮัลโหล'

'เป็นไงบ้างไม่มีปัญหาอะไรใช่ไหม'

'ไม่มีค่ะ ฟ้าถึงที่เยอรมนีแล้วคืนนี้จะนอนที่บ้านของพัดชาก่อนแล้วพรุ่งนี้ค่อยย้ายไปนอนที่โรงแรม'

'โอเค แล้วหาอะไรกินแล้วรึยัง'

'ทานแล้วค่ะไปกินอาหารไทยกับพัดแล้วก็พิมพ์มาค่ะ พี่แซมล่ะ'

'พี่ทานแล้ว'

'ไม่ได้แอบไปทานกับสาวที่ไหนใช่ไหมคะ'

'เห็นพี่เป็นคนยังไง สงสัยต้องรีบเคลียร์งานบินตามไปรายงานตัวซะแล้วมั้ง'

'ฮ่าๆๆ ฟ้าล้อเล่นค่ะ'

'พึ่งถึงไปพักเถอะ พี่คิดถึงนะ จะรีบตามไป'

'ฟ้าก็คิดถึงค่ะ เทคแคร์นะคะ'

"คุยกับใครอะยิ้มน้อยยิ้มใหญ่" พัดชาเอ่ยถามขึ้นเป็นคนแรกหลังจากสังเกตเห็นปลายฟ้ายืนคุยโทรศัพท์ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่นานสองนาน

"แฟน"

"ฮะ! /ฮะ! " พัดชากับพิมพ์ดาวตะโกนออกมาเป็นเสียงเดียวกัน แทบไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ตัวเองได้ยินเพราะปลายฟ้าไม่เคยบอกเรื่องแฟนกับพวกเธอมาก่อน

"ไม่ต้องถามกำลังจะเล่า" ปลายฟ้าทำหน้าเหนื่อยหน่ายกับท่าทางมีคำถามของเพื่อนรักทั้งสอง

"ชื่อแซมเป็นช่างภาพ ก็รู้จักกันตอนที่ฉันเริ่มย้ายไปอยู่ที่อิตาลีเมื่อปีที่แล้ว แต่ก็พึ่งตกลงคบกันได้ไม่นานเลยยังไม่ได้บอกพวกแก เดี๋ยวพี่เขาก็บินตามมาเดี๋ยวก็ได้เจอ" ปลายฟ้าสรุปใจความเล่าให้เพื่อนรักทั้งสองฟังโดยสังเขป

"แกชอบมีเรื่องเซอร์ไพรส์ให้พวกฉันอยู่ตลอดเลยนะ"

"รับประกันเลย ว่าพี่แซมเป็นคนดี พวกแกต้องชอบพี่เขาแน่ๆ "

"แกพูดอย่างนี้ค่อยสบายใจหน่อย"

ทั้งสามสาวนอนเมาท์มอยกันไปเรื่อยเปื่อยตามประสาจนค่อยๆ เผลอหลับไปทีละคน ปลายฟ้าแยกตัวลงมาหาน้ำดื่มข้างล่างตามลำพังเพราะคนอื่นหลับกันไปหมดแล้ว

"ไงมึง ลมอะไรหอบมึงมาถึงที่นี่"

"บ้านมึงเป็นทองคำเหรอกูถึงมาไม่ได้"

"เท่าที่ดูด้วยตาเปล่าก็ทองแท้ทั้งนั้นนะ"

"กวนตีน"

เสียงบทสนทนาทำให้สองเท้าเรียวหยุดชะงักอยู่กับที่ ถึงแม้เวลาจะผ่านไปนานหลายปีแต่เธอยังคงจำน้ำเสียงนั้นได้ดี