“ผมอยากนอนกอดเอมแล้ว ไม่ได้กอดมาตั้งสามวัน คิดถึงมากนะรู้ไหม” ภัทรสลัดเรื่องที่รบกวนอยู่ในตอนนี้ทิ้งไป จากนั้นก็ดึงเอมเข้ามาในอ้อมกอดอีกครั้ง ฝังปลายจมูกโด่งคมลงบนแก้มเนียนหนักๆ
อนาคตช่างแม่ง แต่ตอนนี้เธอเป็นคนของเขา ของเขาแค่คนเดียวเท่านั้น…
“อาบน้ำด้วยกันไหมครับ ผมอยากลองใช้แชมพูขวดใหม่ที่เอมซื้อมา”
“ปกติคุณภัทรไม่เปลี่ยนแชมพูสระผมนี่คะ”
“ก็เอมบอกว่าหอม ผมเชื่อเอมไง อันไหนที่เอมบอกว่าดี ผมเชื่อว่ามันต้องดีแน่นอน” คนตื้อให้อาบน้ำด้วยกันหลุดแววตาที่บ่งบอกถึงความรู้สึกลึกๆ ในใจออกมาอย่างเก็บไม่มิด
สุดท้ายเธอก็เป็นได้แค่นั้นใช่ไหม แค่คนที่อยู่ในห้อง อยู่บนเตียง ต่อให้เขาจะบอกว่าชอบแค่ไหน ก็ไม่มีวันได้เป็นตัวจริงอยู่ดี
“เอมไม่สะดวกค่ะ” เอมกัดฟันกลั้นใจบอกออกไปแบบนั้น เธอไม่อยากปล่อยให้ตัวเองใจอ่อนกับเขาอยู่แบบนี้ ตัวเธอนี่แหละที่ทรมานมากกว่าใคร
“เพราะ?”
“เอมเป็นประจำเดือนค่ะ” เธอ
