เมื่อเห็นว่าคุณป๋าร้องไห้ฉันก็เบือนหน้าหนีไปทางอื่น เพราะไม่อยากจะมอง
เสียงคุณป๋าสูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงที่ยังสั่นเครืออยู่ “ฉะ ฉันไปรดน้ำผักให้นะ”
คุณป๋าเดินผ่านหน้าฉันไปพร้อมๆ กับปาดน้ำตาออกจากแก้มไปด้วย เมื่อเดินไปถึงก็อกน้ำก็ก้มลงเปิดแล้วจับสายยางลากไปรดน้ำผักกับดอกไม้ที่ฉันปลูกเอาไว้
“แอบมองแบบนี้ไม่กลัวถูกเจ้าตัวจับได้หรือไง”
“อ่ะ! พี่ดิน” ฉันอุทานออกมาเบาๆ พลางยกมือขึ้นมาทาบอกเพราะตกใจเสียงของพี่ดิน
“ขี้ตกใจไปได้” พี่ดินพูดแล้วยกมือขึ้นมาลูบผมของฉันเบาๆ เหมือนจะจงใจทำให้คุณป๋าเห็นนะ สังเกตว่าสายตาของพี่ดินจะมองไปทางด้านหลังของฉันตลอดเวลา
“มาเงียบๆ ใครจะไม่ตกใจบ้างล่ะคะ” ฉันปัดมือพี่ดินออกแล้วทำหน้าบึ้งใส่เขา
“เดี๋ยวพี่จะกลับแล้วนะ”
“หื้อ! เพิ่งมาเมื่อวานเองนะคะ” ฉันขมวดคิ้วเป็นปมเมื่อได้ยินพี่ดินบอกว่าจะกลับ ทั้งๆ ที่เพิ่งมาเมื่อวาน
“พี่มาหาเพราะเป
