ฉันงุนงงกับเหตุการณ์ตรงหน้า ไหนล่ะพี่เบสฉันไม่เห็นเขาเลย เห็นแต่อาเหนือกับพี่กล้า แล้วสองคนนี้มาได้ยังไง ไหนรถ ในตอนนี้ฉันกำลังใช้สมองประมวลเหตุการณ์อย่างหนัก
คุณป๋าจับมือฉันขึ้น “ฉันขอโทษที่ต้องทำแบบนี้ แต่ถ้าไม่ทำเธอก็คงจะใจแข็งไปอีกนาน”
“มะ หมายความว่าทุกอย่างเป็นแค่แผนอย่างนั้นหรอคะ”
คุณป๋าถอนหายใจออกมาเบาๆ “สัญญามั้ยว่าจะไม่โกรธ ?”
“ตอบหนูมาสิคะ”
“ใช่! นี่คือแผนของฉันเอง รถที่ตามมาไม่ใช่รถของไอ้เบส แต่เป็นรถของไอ้เหนือต่างหาก”
“…..”
“ไอ้เบสมันถูกเก็บไปแล้ว ที่ฉันบอกเธอว่าฉันไปซื้อชุดมา วันนั้นฉันไปจัดการมัน แต่ที่ฉันไม่ยอมบอกว่าจัดการมันได้แล้ว ก็เพราะอยากใช้มันเป็นข้ออ้างให้เธอกลับกรุงเทพไปกับฉัน แต่สุดท้ายเธอก็ใจแข็ง ไม่ยอม”
“…..”
“ฉันต้องทำแบบนี้ เพราะอยากรู้ว่าความจริงแล้วเธอไม่คิดอะไรกับฉันแล้วจริงๆ ใช่มั้ย สุดท้ายเธอก็…”
“เห็นความรู้สึกหนูเป็นของเล่นอย่างนั้นหรอ
