เช้าวันต่อมา….
พอตื่นขึ้นมาสิ่งแรกที่ฉันทำคือหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเช็คดูว่าคุณป๋าได้โทรมาหรือส่งข้อความมาหรือเปล่า แต่เมื่อเห็นว่าทุกอย่างมันว่างเปล่าหัวใจดวงน้อยก็รู้สึกเจ็บจี๊ดขึ้นมาทันที
ต้องให้ฉันเป็นฝ่ายโทรไปอย่างนั้นหรอ ทั้งที่ตัวคุณป๋าเองต้องเป็นคนมาง้อสิ ไม่ใช่ฉัน
ฉันถอนหายใจออกมาแรงๆ ด้วยความหงุดหงิดก่อนจะโยนโทรศัพท์ลงเตียงแล้วลุกขึ้นไปอาบน้ำเพื่อเตรียมตัวไปมหาวิทยาลัย
#มหาวิทยาลัย
“เมเบลฉันสังเกตเห็นมาสักพักแล้ว” เอวาเอามือสะกิดแขนฉัน
“อะไรหรอ ?”
“ก็ผู้ชายคนนั้นนะสิ ชอบมองแก”
ฉันมองไปตามที่เอวาบอก เห็นผู้ชายคนหนึ่งมองมาทางฉันจริงๆ แถมพอฉันมอง เขาก็หลบหน้า แต่ฉันจำได้ว่าเขาคือคนที่เคยถามชื่อฉันนี่ ที่ฉันบอกไปว่ามีแฟนแล้ว
“คงไม่ใช่พวกเดียวกับไอ้เบสอะไรนั่นหรอกนะ” ฟาร์นพูดอย่างหาเรื่อง
“คงไม่ใช่หรอก” ฉันบอกเพื่อปัดๆ ไปไม่ให้เพื่อนมาวิตกด้วย ตั้งแต่มีเรื่องของคุณป๋ามาใ
