สิ่งที่เรียกว่าวิญญาณเป็นอะไรที่เบสิกมากในการรับมือหากแต่สิ่งที่มากกว่าวิญญานคือพลังงานสีดำมืด มันเป็นสิ่งที่ทำให้หลายคนฝันร้ายและทำเพื่อความสะใจของมันล้วนๆ ซึ่งพลังงานมืดนี้ได้กลายมาจากวิญญาณอีกที
มันเป็นสิ่งน่ากลัวมากและฉันไม่อยากให้มันเกิดขึ้น
'มันไม่เชื่อเธอหรอก'
ฉันหลุดจากภวังค์พร้อมมองในกระจกที่ตอนนี้มีร่างของแม่ทัพยืนยิ้มให้อยู่ เขามองมาที่ฉันหลังจากที่ฉันหนีกุนซือเข้ามาภายในห้องน้ำเพื่อสงบสติอารมณ์
แม่ทัพมาอีกแล้วหลังจากที่เขาหายไปเมื่อคืนนี้
"รู้"
ฉันตอบและทำเป็นล้างมือไม่ได้สนใจ เขา ที่กำลังยืนมองอยู่ข้างหลัง แม่ทัพขมวดคิ้วมองฉันที่เอาแต่ล้างมือก่อนจะโน้มใบหน้าลงมาใกล้
'แปลก นี่ไม่กลัวกันแล้ว'
"กลัว" ฉันตอบตามจริงและสบตากับแม่ทัพผ่านกระจก "แต่ฉันแปลกใจมากกว่า ฉันแปลกใจมากที่คุณโผล่ออกมาตอนกลางวันได้"
'นั้นสิ'
และแม่ทัพก็งงด้วยที่จู่ๆเขาโผล่ออกมาได้ในตอนเที่ยงวันแบบนี้
