ทำไมถึงเป็นแบบนี้ ทำไมถึงเป็นแบบนี้ได้ล่ะ...ฉันลอบถอนหายใจพลางมองร่างสูงที่กำลังยืนล้วงกระเป๋ามองอยู่ตรงหน้าขณะที่ฉันก็กำลังถือถาดใส่ถ้วยจานอาหารอยู่
"อาหารที่ยายทำส่วนมากจะเป็นอาหารประจำท้องถิ่นนะจ๊ะ ลูกๆคงทานกันได้นะ"
"โหยย อย่าว่างั้นงี้เลยครับยายคือมันน่าทานมากๆๆ"
เสียงของบรรดาเพื่อนกุนซือที่กำลังช่วยกันถือถาดช่วยยายของฉันที่เดินนำไปในบ้านก่อนดังขึ้นทำให้ฉันต้องขยับเดินเข้าไปด้วย
"ให้ช่วยป่ะ?"
"ไม่เป็นไร"
"จริงๆก็ถามเป็นมารยาทแหละ"
ฉันหัวเราะในลำคอและเหลือบมองกุนซือที่กำลังยกยิ้มอยู่ เขายักไหล่และเดินเข้าไปหากลุ่มเพื่อนของเราฉันจึงเดินเอาถาดอาหารอีกถาดไปวางไว้ให้
"เดี๋ยวช่วยนะคะ"
ผู้หญิงหน้าตาสวยมากๆคนนึงเดินมาถือจานออกช่วยฉันฉันจึงพยักหน้าและยิ้มให้อย่างเป็นมิตร
"ขอบคุณนะคะ"
"ค่ะ นี่เป็นเจ้าของหรอคะ?"
เธอถามฉันอีกครั้งฉันจึงต้องรีบส่ายหน้าปฏิเสธและหันมองยายแทน
"ยายเป็นเจ้
