หลังจากนอนพักเต็มอิ่มมีนาตื่นไปจัดการตัวเองเพราะไม่ได้อาบน้ำตั้งแต่เมื่อคืนก่อนจะกลับมานั่งเฝ้าคนป่วยที่ตอนนี้นอนหลับอยู่
“ตื่นแล้วหรอคะหิวมั้ย พยาบาลเอาอาหารมาให้แล้ว คุุณจะทานเลยมั้ยคะ”
“ก็ดี แต่กินอาหารที่ผู้ช่วยผมซื้อมาให้ได้มั้ย”
“ขอมินดูก่อนนะคะว่าอะไรทานได้บ้าง คุณหมอให้ทานอาหารอ่อนๆ”มีนาเลือกอาหารที่อีริคพอจะทานได้ออกมาจัดใส่จานให้เขา เธอเลือกไปก็บ่นให้มาร์คไปอย่างลืมตัวที่ซื้ออาหารรสจัดมาให้คนป่วย ทำให้อีริคที่นั่งมองอยู่บนเตียงอมยิ้มไปกับเธอด้วย เขาชอบที่เห็นเธอเป็นตัวของตัวเองแบบนี้ที่สุด
“ทานได้แล้วค่ะ”มีนาบอกอีริคเมื่อเห็นเขานั่งมองอยู่นานแต่ไม่ยอมกินสักที
“ผมเจ็บแขน ป้อนหน่อย”
เมื่อเห็นว่าเขาบาดเจ็บอยู่มีนาจึงต้องเป็นพยาบาลส่วนตัวชั่วคราวนั่งป้อนอาหารให้เขาเงียบๆ ดูเหมือนว่าคนป่วยคนนี้จะเจริญอาหารเป็นพิเศษทานข้าวเก่งจนหมดเกลี้ยง
“คำสุดท้ายแล้วนะคะ อิ่มมั้ยคะ”
“ไม่อิ่
