หนึ่งปีก่อนเมื่อคราที่ซูฮวากระโดดผา
ในตอนที่ซูฮวากระโดดผาด้านล่างนั้นมีแม่น้ำขนาดเล็กหากแต่ไหลเชี่ยวพอประมาณ จึงทำให้นางลอยไปติดกับขอนไม้ที่ยื่นออกมาริมแม่น้ำ ซูฮวายังพอมีสติอยู่บ้างในยามนั้นจึงคว้าเอาไว้ แม้เลือดจะอาบหัวเพราะกระแทกหินใต้น้ำก็เถอะ แต่ก็ถือว่ายังเป็นคนดวงแข็งผู้หนึ่ง
ร่างเล็กค่อยๆ ไต่พาตนเองขึ้นฝั่ง ในยามนั้นซูฮวาจำเรื่องราวก่อนนี้ไม่ได้แล้ว รู้เพียงว่าตนกำลังทำศึกกับแคว้นตงเยี่ยนอยู่ ที่บาดเจ็บเช่นนี้ก็คงเพราะหนีตายจากศัตรู
“ข้าถูกใครจับโยนลงมาหรือเปล่านะ แต่ก็ดวงแข็งที่มิตาย แต่ก็มิแน่ซูฮวาเลือดเจ้าออกมากเพียงนี้”
เสียงแหบพร่าเอ่ยขึ้นแผ่วเบา นางอดที่จะสงสารยามเห็นสภาพของตน ซูฮวาพาร่างสะบักสะบอมเดินเลาะไปตามแม่น้ำ แม้จะมีบาดแผลที่หัวและไหล่
ก็มิได้เป็นอุปสรรคมากนัก เพราะอย่างไรนางก็มิใช่สตรีอ่อนแอ่ จนกระทั่งถึงที่หมายที่นางนั้นรู้จักเป็นอย่างดี เพราะมักมาที่นี่หากมิได
