Tiger - 4 ประหม่า ( ขอ )
895 Words
สนามแข่ง
เรามาที่นี่บ่อยจนสนิทกับเจ้าของสนามไปแล้ว สนามนี้เป็นของเฮียค่าย จริงๆ เขามีพี่น้องสามคนร่วมกันดูแล ชื่อ ค่าย ล่า คลื่น ขอกระซิบว่าหน้าตาดีมาก
“นั่งดูเฉยๆ อย่าดื้ออย่าซน” เพื่อนสนิทออกคำสั่ง ได้ยินแบบนั้นฉันก็เบะปากกรอกตาใส่
“ถ้าไอ้คลื่นมาตบมันหัวทิ่มเลยนะ” ยังไม่จบกับคลื่นอีก รายนั้นชอบเตาะฉัน ไทเกอร์เห็นทีไรถูกเตะทุกทีแต่ไม่เข็ด
เห็นคนตัวสูงกำลังจะอ้าปากพูดต่อก็รีบยกมือขึ้นมาปิดหูแล้วพูด “ไม่ได้ยิน”
“จ๋าย”
“สั่งๆ ทียี่หวาไม่เห็นจะสั่งเลย”
“มันชอบวอแวเธอ”
“คลื่นหล่อขนาดนั้นปล่อยให้วอแวไปเถอะน่าฉันไม่ติด” มันคงเป็นคำตอบที่ไม่น่าพอใจมากสินะเพื่อนตัวดีถึงได้ทำตาแข็งใส่ขนาดนั้น
ถ้าถามว่าสิ่งที่ชอบมากที่สุดคืออะไรก็คงรีบตอบแบบไม่ต้องคิดเลยคือการได้ยั่วโมโหไทเกอร์นี่แหละความสุข
“อย่าไปแหย่รังแตนสิจ๋าย ไทเกอร์มันจะจับแกหักคอแล้วนั่น” ยี่หวาสะกิดเบาๆ พร้อมกระซิบบอกจากนั้นเราก็หัวเราะคิกคักกันสองคน
“มึงไม่ต้องซ้อมรึไงไทเกอร์” โอดินถาม ปกติต้องซ้อมก่อนลงสนามจริง นี่อะไรมายืนเป็นเจ้าที่อยู่ได้
“มึงดูจ๋ายกับยี่หวาดีๆ ถ้าใครเข้ามาทำรุ่มล่ามรีบบอกเฮียค่าย”
“ห่วงเกินไปแล้วนี่มันห้องวีไอพีนะ ใครจะเข้ามาได้”
“เออไปก่อนเฮียค่ายโทรตามแล้ว”
ให้หลังจากที่ไทเกอร์เดินออกไปฉันกับยี่หวาและโอดินก็นั่งมองจอดูรถคันอื่นๆ ที่กำลังซ้อม ก่อนที่เราจะตกใจหันมองหน้ากันเมื่อเห็นชื่อ ซิโร่ ขึ้นตระหง่าบนหน้าจอว่าลงแข่งแมตท์นี้ด้วย
“ไทเกอร์มันรู้มาก่อนไหม” โอดินถามฉัน แต่เรื่องนี้ไม่รู้เลยไม่ได้คุยกันเรื่องแข่ง
“เดี๋ยวฉันไปห้องน้ำก่อนนะ”
“ให้ไปด้วยไหม” ยี่หวาถาม
“ไม่เป็นไรจะแวะไปหาไทเกอร์ด้วย”
“อือไปหามันหน่อย รอบนั้นที่แพ้เพราะเธอไม่ยอมมาเชียร์นะรู้ตัวไหม”
“เกี่ยวอะไรเล่า!!”
“เกี่ยว เธอเป็นเครื่องรางนำโชคของมันไงจ๋าย”
“หรอ แล้วนายสนใจเอาเครื่องรางชิ้นนี้ไปบูชาไหมโอดิน”
“ของสำคัญมันมีแค่ชิ้นเดียวเท่านั้นไม่รู้หรอ”
พูดจาชวนให้งุนงงจริงๆ เลยเพื่อนคนนี้ จะมาเปรียบว่าเป็นเครื่องรางอะไรกัน ฉันเป็นคนแท้ๆ
#ห้องน้ำ
เหลือบเห็นแผ่นหลังกว้างที่ดูคุ้นตายืนอยู่ตรงโซนสูบบุหรี่ รอบตัวมีควันลอยคลุ้งบนอากาศ เมื่อมั่นใจแล้วว่าเป็นไทเกอร์จริงๆ ก็รีบเดินเข้าไปทัก
“เวลานี้นายควรอยู่ที่สนามนะ ทำไมถึงแอบมาสูบบุหรี่อยู่ตรงนี้”
เมื่อได้ยินเสียงท้วงคนตัวสูงก็หันมา สีหน้าที่เป็นกังวลทำให้ฉันใจไม่ดี ปกติไทเกอร์มักจะมั่นใจมากๆ เขาเก่งไม่แพ้พี่เสือเลย เวลาไม่นานสามารถมีชื่อเสียงในสนามได้ แต่วันนี้เป็นอะไรไป
“เป็นอะไร”
“………” ไม่ยอมตอบแต่เขากลับดีดบุหรี่ลงพื้นแล้วใช้เท้าขยี้มันจนดับพร้อมพ่นหายใจออกมา
“เป็นอะไรทำไมไม่ยอมพูด….ไทเกอร์บอกจ๋ายหน่อยได้ไหม”
“ซิโร่มันแข่งแมตท์นี้เหมือนกัน ไม่มีสมาธิเลยจ๋าย”
ซิโร่คือคนที่เคยแข่งกับไทเกอร์มาแล้ว คิดไว้ไม่มีผิดว่าเขาจะต้องรู้สึกประหม่า
ถึงไม่ได้มาด้วยในครั้งนั้นแต่ก็ได้ยินโอดินเล่าว่าซิโร่ชนะ ไทเกอร์เขาหัวเสียสุดๆ ถึงหลายคนจะปลอบว่าตัวเองเพิ่งมาลงแข่งจริงจังได้ไม่นานไม่ต้องคิดมาก มาไกลขนาดนี้ก็เก่งแล้ว แต่เขาน่ะจำชื่อนี้ขึ้นใจมาก
“คิดซะว่าแก้มือไง รอบนี้ก็ทำให้เต็มที่”
“รอบที่แล้วก็เต็มที่”
“ไทเกอร์ที่จ๋ายรู้จักน่ะไม่ยอมแพ้กับอะไรง่ายๆ หรอกนะ” ถึงจะให้กำลังใจไปแบบนั้นแต่คนตัวสูงก็สีหน้าไม่ได้ดีขึ้นเลย
“ไม่มีสมาธิจริงๆ”
“แล้วต้องทำยังไง จ๋ายช่วยได้หรือเปล่า” ฉันเอียงคอถาม ก่อนจะถูกสายตาคู่ตรงหน้าจ้องมองครู่หนึ่ง
“อยากช่วยมากเลยหรอ”
“อื้อ บอกมาสิ”
“จูบได้ไหม” ไม่พูดเปล่า ไทเกอร์โน้มใบหน้าลงมาใกล้ๆ ทำให้แทบกลั้นหายใจ “หื้อ?”
“จูบ”
ฉันยกมือขึ้นคล้องลำคอหนาพร้อมส่งสายตาเชื้อเชิญ ไม่เสียหายอะไรนี่ในเมื่อมันไม่ใช่จูบแรกของเราสองคน
“ทำสิ…จนกว่านายจะพอใจ”
“เพราะตามใจขนาดนี้ไงฉันถึงได้ติดเธอ”
ริมฝีปากหนากดลงมาจูบซับดูดเม้มบนริมฝีปากของฉัน ไทเกอร์ค่อยๆ ทำอย่างไม่เร่งรีบอะไร ละเมียดละมัยลากไล้เรียวลิ้นตวัดฉกชิมรถชาติหวานจนพอใจ
ถึงในใจจะถกเถียงว่าเพื่อนที่ไหนเขาจูบกันล่ะ แต่ฉันกลับชอบจูบของไทเกอร์ที่สุด และอยากเป็นเจ้าของจูบนี้แค่คนเดียว
- Writer
