ปึก!
จูเลียกำมือแน่นที่แอบฟังสองคนพลอดรักกันในห้องมาได้สักพัก เธอทั้งเจ็บใจและรู้สึกอิจฉาว่าทำไมผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่เธอ ทำไมต้องเป็นผู้หญิงคนนั้นด้วย
“พี่โทมัสต้องเป็นของฉัน และต้องเป็นของฉันคนเดียว มีเวลาให้เสวยสุขได้แค่นี้ล่ะอีมารหัวขน”
เธอเอ่ยพูดด้วยไฟแค้นทุบมือลงกับประตูและเดินออกไปเมื่อได้ยินคนด้านในเริ่มบรรเลงกิจกรรมบนเตียงกันอีกครั้ง ขืนแอบฟังอยู่ตรงนี้ต่อไปเธอคงได้ตบะแตกตายเป็นแน่
“ตะวันจะลับขอบฟ้าอยู่แล้ว แต่พึ่งขยับก้นลงมาได้”
มิลาถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่ายที่ภายในบ้านนี้มีคนที่เธอเกลียดเพิ่มเข้ามาอีกหนึ่งคน
“เธอคงต้องโทษนายของบ้านแล้วล่ะ เพราะเขากักตัวฉันเอาไว้ทั้งวันทั้งคืน”
จูเลียกำมือเข้าหาตัวเองเอาไว้แน่นเพราะต้องการระงับอารมณ์ของตัวเองเอาไว้ แต่ก่อนที่จะตอบโต้อะไรคนที่อยู่ในบทสนทนากลับเดินลงมาเสียก่อน
“สวัสดีตอนเย็นค่ะพี่โทมัส วันนี้จูเลียสั่งให้แม่บ้านทำของโปรดไว้ให้
