พึ่บ!
เขาอุ้มคนตัวเล็กเข้ามานอนบนเตียงนิ่ม เธอตัวร้อนมากอย่างกับไฟ ไม่รู้ว่าเริ่มป่วยตั้งแต่ตอนไหนแต่ตอนนี้คงต้องหายาให้เธอกินก่อน
"เราตัวร้อนมาก หน้าซีดมาก นอนก่อนนะครับ"
เขาบอกพลางเอาผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัวเธอเอาไว้เพื่อจะผละตัวไปเอายาให้เธอ
แต่คนตัวเล็กกลับจับมือเขาเอาไว้ด้วยความสั่นเทา
"พี่อย่าไปไหนนะ..."
ดวงตาแดงๆ นั้นเอ่ยบอกเขาแทบจะไม่มีเสียงอยู่แล้ว
เขาเห็นแบบนั้นก็อดที่จะก้มลงไปจูบหน้าผากของเธออีกหนึ่งครั้งแล้วผละออก
จุ๊บ
"พี่ไปเอายา รอพี่แป๊บหนึ่งนะครับ พี่อยู่ในห้องกับเรานี่แหละ เราอยู่นี่ก่อนนะ"
เขาบอกแบบนั้น เธอจึงค่อยๆ ปล่อยมือเขาออกอย่างจำยอม และเพราะอาการปวดหัวอย่างหนักทำให้เธอเผลอหลับไปอีกครั้งจนกระทั่งเขาสะกิดเรียกเธอให้ลุกขึ้นไปกินยา
"อื้อ~"
เธอครางเพราะฝ่ามือของเขาที่แนบลงบนแก้มจนต้องลืมตาขึ้นอีกครั้ง
"ลุกมากินยาหน่อยนะ เดี๋ยวพี่เช็ดตัวให้"
เธอลุกขึ้นนั่งอ
