"น้องอัยย์!!"
อ่า...
ปวดหัวมากเลย คนตัวเล็กสูดน้ำมูก เมื่อคิดว่ามันจะไหลออกจากจมูก เมื่อกี้เธอให้ข้าวฟ่างขับรถมาส่งเธอที่หน้าคอนโด แต่ความเคยชินที่ยัยฟ่างมักจะมาส่งเธอที่หน้าคาเฟเสมอทำให้ยัยนี่ขับรถเลยมาจนได้
แต่เธอก็เลือกที่จะลงตรงนี้ ท้องฟ้ามืดมากเหมือนฝนจะตกเลย ลมที่พัดมาทำเธอต้องกอดร่างของตัวเองเอาไว้
อ่า เหมือนจะป่วย แต่ไม่อยากป่วยเลย อยากคุยกับพี่ภีมให้รู้เรื่องมากๆ
เธอเดินไปยังหน้าคาเฟก่อนจะผลักประตูเข้าไป เมื่อคิดว่าตัวเองคิดถึงกลิ่นหอมๆ ของเค้ก และคิดว่าคงมีใครในนี้เป็นห่วงเธอมากๆ แน่ๆ เลยที่หายไปตั้งเกือบหนึ่งสัปดาห์ โดยรวมคงหายไปห้าวันนั้นแหละ
เมื่อเสียงกระดิ่งบนบานประตูดังขึ้น พี่นินที่ยืนอยู่หน้าเคาน์เตอร์ก็หันมามองเธอในทันที ก่อนที่อีกฝ่ายจะทำตาโตแล้วรีบวิ่งเข้ามาหาเธออย่างรวดเร็ว
"พี่นิน..."
แค่เห็นหน้าพี่นินก็เกือบจะทำเธอร้องไห้แล้ว เพราะสีหน้าที่ดูเป็นห่วงของเธอ
