36
16.00น.
ตรงเป๊ะประตูห้องก็เปิดออกพร้อมกับร่างบางที่หน้าบูด ยิ่งเดินมาเห็นผมในห้องยิ่งหน้าบูดเข้าไปใหญ่
"ทำไมไม่ไปรับ ไหนบอกว่างไง ให้หมูหวานกลับเอง"เธอมองผมหน้างอง่ำปากก็บ่นๆ แต่ก็เดินมากอดผมที่โซฟา
"มีธุระนิดหน่อย"ผมกอดตอบ เด็กอะไรนับวันยิ่งขี้อ้อน แบบนี้รึเปล่าย่าถึงได้รักนักรักหนา
"ธุระอะไร ถึงลืมหมูหวาน"ผงกหัวขึ้นจ้องหน้าเอาเรื่อง
ผมปล่อยให้เธอรอครึ่งชั่วโมงได้ถึงโทรไปบอกว่าไปรับไม่ได้ให้กลับเอง เธอเลยงอนคิดว่าผมลืมเธอ
"นั่นไง"ผมพยักพเยิดไปด้านหลังเธอ
"ไหนอะ... นีโม่!!!"ยังพูดไม่จบประโยคก็หันไปเห็นตู้ปลา รีบผละออกจากผมวิ่งไปดู
"ไหนนีโม่อะ"ยืนเกาะตูปลา สอดส่องหา
"นั่นไง"ผมเดินไปยืนซ้อนหลัง ชี้ให้ดู
"ตู้ปลาใหญ๊ใหญ่ทำไมมีนีโม่สองตัว"เธอชูสองนิ้วมองหน้าผมท่าทางผิดหวังนิดหน่อย
"ก็จะให้ไปเลือกเองไงไม่ดีหรอ?"
"ดี!!!!^^ ไปตอนนี้เลย"ตะโกนเสียงดัง วิ่งไปเอากระเป๋าเตรียมตัว
